آیا بطری های پلاستیکی آب برای سلامتی ما خطرناک هستند؟

بطری‌های پلاستیکی آب می‌توانند خطراتی برای سلامتی داشته باشند که شامل مهاجرت مواد شیمیایی مانند BPA و فتالات‌ها، حضور میکروپلاستیک‌ها و رشد باکتری‌ها می‌شود. این عوامل می‌توانند در طول زمان بر سلامت انسان تأثیر بگذارند.

در دهه‌های اخیر، مصرف آب آشامیدنی بسته‌بندی شده در بطری‌های پلاستیکی به‌شکل چشمگیری افزایش یافته است. این سهولت دسترسی، زندگی روزمره بسیاری از افراد را دگرگون کرده، اما در کنار آن، نگرانی‌های جدی در مورد تأثیرات پنهان این بطری‌ها بر سلامت انسان و محیط زیست پدیدار شده است. مطالعات علمی و گزارش‌های بهداشتی، ابعاد مختلف این چالش را روشن کرده‌اند و سوالات متعددی را در ذهن مصرف‌کنندگان ایجاد کرده‌اند. از کارشناسان سلامت گرفته تا عموم مردم، همگی به دنبال پاسخی جامع و مستند برای این پرسش اساسی هستند که آیا راحتی استفاده از بطری آب پلاستیکی، هزینه‌ای برای سلامتی ما در پی دارد؟ این مقاله به بررسی دقیق این نگرانی‌ها می‌پردازد و راهکارهای عملی و جایگزین‌های ایمن را برای حفظ سلامتی ارائه می‌دهد تا مصرف‌کنندگان بتوانند با آگاهی کامل، بهترین انتخاب‌ها را برای خود و خانواده‌شان داشته باشند.

بخش ۱: بطری‌های پلاستیکی چگونه می‌توانند برای سلامتی ما خطرناک باشند؟

پلاستیک‌ها، مواد پلیمری هستند که از مونومرهای مختلف ساخته شده‌اند و می‌توانند حاوی افزودنی‌های شیمیایی گوناگون باشند. این مواد در شرایط خاص، قابلیت مهاجرت به محتویات درون بطری را دارند و ممکن است سلامت مصرف‌کننده را به خطر اندازند. همچنین، تجزیه فیزیکی پلاستیک به ذرات ریز و ایجاد محیط مناسب برای رشد باکتری‌ها، از دیگر تهدیدات بطری‌های پلاستیکی محسوب می‌شود.

۱.۱. مهاجرت مواد شیمیایی به آب: خطرات پنهان

یکی از بزرگترین نگرانی‌ها در مورد بطری‌های پلاستیکی آب، قابلیت مهاجرت مواد شیمیایی از پلاستیک به مایع درون آن است. این پدیده تحت تأثیر عواملی مانند دما، زمان تماس، اسیدیته مایع و آسیب فیزیکی بطری تشدید می‌شود. برخی از مهمترین مواد شیمیایی مهاجرت‌پذیر عبارتند از:

BPA (بیسفنول A): مختل‌کننده سیستم هورمونی

BPA یک ترکیب شیمیایی است که عمدتاً در تولید پلاستیک‌های پلی‌کربنات (PC) و رزین‌های اپوکسی به کار می‌رود. این ماده می‌تواند از بطری‌های پلاستیکی حاوی پلی‌کربنات (که معمولاً با کد بازیافت ۷ مشخص می‌شوند) به آب نشت کند. مطالعات نشان داده‌اند که BPA یک “مختل‌کننده غدد درون‌ریز” است، به این معنی که می‌تواند عملکرد هورمون‌های طبیعی بدن، به‌ویژه استروژن را تقلید یا مسدود کند.

تأثیرات بالقوه BPA بر سلامتی شامل اختلالات در سیستم تولید مثل، تأثیر بر رشد مغز و رفتار در کودکان، افزایش خطر ابتلا به برخی سرطان‌ها (مانند سرطان سینه و پروستات) و بیماری‌های قلبی عروقی است. در واکنش به نگرانی‌ها، تولیدکنندگان به سمت تولید محصولات “BPA-Free” روی آورده‌اند، اما جایگزین‌هایی مانند BPS (بیسفنول S) و BPF (بیسفنول F) نیز ممکن است خودشان تأثیرات مشابهی بر غدد درون‌ریز داشته باشند و به همین دلیل، انتخاب پلاستیک‌های کاملاً ایمن اهمیت بسزایی دارد.

فتالات‌ها (Phthalates): تأثیر بر باروری و رشد

فتالات‌ها گروهی از مواد شیمیایی هستند که عمدتاً به عنوان نرم‌کننده در پلاستیک‌هایی مانند PVC (پلی‌وینیل کلراید) با کد بازیافت ۳ استفاده می‌شوند. اگرچه استفاده از PVC در بطری‌های آب آشامیدنی رایج نیست، اما ممکن است در سایر ظروف پلاستیکی و اسباب‌بازی‌ها یافت شود. فتالات‌ها نیز به عنوان مختل‌کننده‌های غدد درون‌ریز شناخته می‌شوند و می‌توانند بر سیستم هورمونی، به‌ویژه تستوسترون، تأثیر بگذارند.

تحقیقات، ارتباط بین فتالات‌ها و مشکلاتی مانند کاهش کیفیت اسپرم در مردان، اختلالات در رشد دستگاه تناسلی، و تأثیر بر توسعه سیستم عصبی و رفتاری در کودکان را نشان داده‌اند. این مواد به دلیل سهولت مهاجرت به مواد غذایی و مایعات، نگرانی‌های جدی برای سلامت عمومی ایجاد می‌کنند.

آنتی‌موان (Antimony): فلز سنگین با خطرات بالقوه

آنتی‌موان یک عنصر فلزی است که گاهی اوقات به عنوان کاتالیزور در تولید PET (پلی‌اتیلن ترفتالات)، پلاستیک رایج در ساخت بطری‌های آب معدنی (کد بازیافت ۱)، استفاده می‌شود. مطالعات نشان داده‌اند که آنتی‌موان می‌تواند به آب درون بطری‌های PET مهاجرت کند، به‌ویژه زمانی که بطری‌ها برای مدت طولانی در معرض حرارت قرار گیرند.

اگرچه سطوح مهاجرت آنتی‌موان معمولاً پایین‌تر از حد مجاز سازمان‌های بهداشتی است، اما نگرانی‌هایی در مورد انباشت طولانی‌مدت و تأثیرات آن بر سلامتی وجود دارد. قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض آنتی‌موان می‌تواند منجر به مشکلات گوارشی، پوستی و حتی تأثیر بر قلب و کبد شود. به همین دلیل، توصیه می‌شود از نگهداری بطری‌های PET در محیط‌های گرم خودداری شود.

عوامل تشدیدکننده مهاجرت

مهاجرت مواد شیمیایی از پلاستیک به آب تحت تأثیر چندین عامل تسریع می‌شود:

• گرما: قرار گرفتن بطری در معرض نور مستقیم خورشید، داخل خودروی داغ، یا حتی شستشو با آب داغ، می‌تواند پیوندهای شیمیایی پلاستیک را سست کرده و مهاجرت مواد را افزایش دهد.
• سایش و آسیب فیزیکی: خراشیدگی، ترک‌خوردگی یا سایش سطح داخلی بطری، فرصت بیشتری برای آزاد شدن مواد شیمیایی فراهم می‌کند.
• مدت زمان نگهداری: هرچه آب برای مدت طولانی‌تری در بطری پلاستیکی نگهداری شود، احتمال مهاجرت مواد شیمیایی بیشتر می‌شود.
• pH مایع: مایعات اسیدی یا قلیایی، می‌توانند فرآیند مهاجرت مواد شیمیایی را تسریع کنند.

۱.۲. میکروپلاستیک‌ها: ذرات نامرئی با اثرات نامعلوم

میکروپلاستیک‌ها ذرات پلاستیکی بسیار ریزی هستند که قطر آن‌ها کمتر از ۵ میلی‌متر است. این ذرات به دو دسته اولیه (تولید شده به همین شکل) و ثانویه (ناشی از تجزیه پلاستیک‌های بزرگتر) تقسیم می‌شوند. تحقیقات متعددی نشان داده‌اند که آب‌های بطری شده، حاوی مقادیر قابل توجهی میکروپلاستیک هستند. این ذرات می‌توانند از فرسایش بطری، درب بطری و حتی در طول فرآیند تولید و بسته‌بندی وارد آب شوند.

حضور گسترده میکروپلاستیک‌ها در آب آشامیدنی، نگرانی‌های جدیدی را در مورد تأثیرات بالقوه آن‌ها بر سلامتی انسان ایجاد کرده است. مطالعات اولیه نشان داده‌اند که این ذرات می‌توانند وارد سلول‌ها و بافت‌های بدن شده و واکنش‌های التهابی ایجاد کنند. برخی از پژوهش‌ها نیز به تأثیرات احتمالی بر سیستم ایمنی و حتی انتقال مواد شیمیایی سمی که به سطح میکروپلاستیک‌ها چسبیده‌اند، اشاره دارند. با این حال، هنوز تحقیقات گسترده‌تر و بلندمدت‌تری برای درک کامل خطرات میکروپلاستیک‌ها بر سلامتی انسان مورد نیاز است.

تحقیقات نشان می‌دهند که آب‌های بطری شده، حاوی میکروپلاستیک هستند که از فرسایش بطری، درب بطری و فرآیند تولید وارد آب می‌شوند و می‌توانند واکنش‌های التهابی در بدن ایجاد کنند.

۱.۳. رشد باکتری‌ها و میکروب‌ها: خطر بهداشتی فوری

بطری‌های پلاستیکی، به‌ویژه در صورت استفاده مجدد بدون شستشوی مناسب، می‌توانند به محیطی ایده‌آل برای رشد باکتری‌ها و میکروب‌ها تبدیل شوند. سطح متخلخل پلاستیک، رطوبت مداوم و تماس مکرر با دهان، همگی به تکثیر سریع میکروارگانیسم‌ها کمک می‌کنند. دهانه بطری نیز محل مناسبی برای تجمع باکتری‌هاست که از طریق تماس مستقیم با لب‌ها و دست‌ها منتقل می‌شوند.

برخلاف بطری‌های شیشه‌ای یا استیل ضد زنگ که سطوح صاف‌تر و غیرمتخلخل‌تری دارند، پلاستیک می‌تواند باکتری‌ها را در خود جای دهد و شستشوی کامل آن دشوارتر باشد. استفاده مجدد از بطری‌های آب معدنی (PET کد ۱) که برای یک‌بار مصرف طراحی شده‌اند، خطر رشد باکتری‌ها را به‌شدت افزایش می‌دهد، زیرا این بطری‌ها برای مقاومت در برابر شستشوی مکرر و استریل‌سازی مناسب نیستند. این باکتری‌ها می‌توانند منجر به مشکلات گوارشی و سایر عفونت‌ها شوند.

بخش ۲: راهنمای شناخت انواع پلاستیک و کدهای بازیافت

برای اتخاذ تصمیمات آگاهانه در مورد استفاده از خرید ظروف پلاستیکی، شناخت انواع مختلف پلاستیک و کدهای بازیافت آن‌ها ضروری است. این کدها (معمولاً در یک مثلث با اعداد ۱ تا ۷) نشان‌دهنده نوع پلیمری هستند که پلاستیک از آن ساخته شده است و می‌توانند راهنمای خوبی برای ایمنی و قابلیت استفاده مجدد باشند.

PET (پلی‌اتیلن ترفتالات – کد ۱)

این پلاستیک سبک و شفاف، رایج‌ترین نوع در بطری‌های آب معدنی، نوشابه و برخی ظروف سس است. PET معمولاً برای یک‌بار مصرف طراحی شده است. توصیه می‌شود این بطری‌ها را دوباره پر نکنید، زیرا سطح آن‌ها متخلخل است و می‌تواند باکتری‌ها را جذب کند. همچنین، در معرض گرما یا استفاده مجدد، ممکن است آنتی‌موان به آب مهاجرت کند.

HDPE (پلی‌اتیلن با چگالی بالا – کد ۲)

HDPE پلاستیکی مقاوم‌تر و کدرتر است که در بطری‌های شیر، مواد شوینده، روغن موتور و برخی از خرید بطری آب ورزشی به کار می‌رود. این نوع پلاستیک نسبتاً ایمن محسوب می‌شود و با شستشوی دقیق و منظم، می‌توان از آن برای استفاده مجدد (البته نه به‌صورت نامحدود) بهره برد. خطر مهاجرت مواد شیمیایی از HDPE کمتر است، اما همچنان باید از قرار دادن آن در معرض حرارت زیاد پرهیز کرد.

PVC (پلی‌وینیل کلراید – کد ۳)

PVC پلاستیکی با کاربردهای متنوع در صنعت است، اما به دلیل خطرات سلامتی، استفاده از آن در تماس مستقیم با مواد غذایی و نوشیدنی‌ها بسیار محدود است. این پلاستیک می‌تواند حاوی فتالات‌ها و حتی BPA باشد که هر دو مختل‌کننده‌های غدد درون‌ریز هستند. از خرید فرچه و سطل سرویس بهداشتی و لوله‌ها گرفته تا برخی اسباب‌بازی‌ها، PVC کاربرد دارد، اما هرگز نباید برای نگهداری آب یا غذا از ظروف ساخته شده از این نوع پلاستیک استفاده کرد.

LDPE (پلی‌اتیلن با چگالی پایین – کد ۴)

LDPE پلاستیکی منعطف است که در کیسه‌های پلاستیکی، فیلم‌های بسته‌بندی مواد غذایی و برخی از بطری‌های فشاری کاربرد دارد. این پلاستیک نیز نسبتاً ایمن در نظر گرفته می‌شود و خطر مهاجرت مواد شیمیایی از آن پایین است. استفاده از آن برای تماس با مواد غذایی در دمای معمولی معمولاً بلامانع است.

PP (پلی‌پروپیلن – کد ۵)

پلی‌پروپیلن یکی از ایمن‌ترین پلاستیک‌ها برای تماس با مواد غذایی و نوشیدنی‌ها محسوب می‌شود. این پلاستیک در فنجان‌های کودک، ظروف ماست، برخی از بطری‌های ورزشی و سرویس پلاستیکی آشپزخانه کاربرد دارد. PP مقاوم در برابر حرارت است و خطر مهاجرت مواد شیمیایی مانند BPA یا فتالات از آن بسیار کم است. به همین دلیل، گزینه‌ای مناسب برای ظروف قابل استفاده مجدد و نگهداری غذاست.

PS (پلی‌استایرن – کد ۶)

پلی‌استایرن در ظروف یک‌بار مصرف، لیوان‌های فومی (استایروفوم) و برخی ظروف غذاخوری استفاده می‌شود. این پلاستیک می‌تواند استایرن آزاد کند که یک ماده سرطان‌زا شناخته شده است و می‌تواند بر سیستم عصبی تأثیر بگذارد. به‌ویژه در معرض گرما، آزاد شدن استایرن تشدید می‌شود. از این رو، توصیه اکید می‌شود از ظروف پلی‌استایرن برای گرم کردن غذا یا نوشیدنی استفاده نشود و حتی‌الامکان از تماس آن با مواد غذایی داغ پرهیز شود.

OTHER (سایر – کد ۷)

این دسته شامل پلاستیک‌هایی است که در هیچ یک از دسته‌های ۱ تا ۶ قرار نمی‌گیرند. این دسته می‌تواند بسیار متنوع باشد و حاوی ترکیبات مختلفی باشد. دو نوع پلاستیک مهم در این دسته عبارتند از:

• PC (پلی‌کربنات): این نوع پلاستیک حاوی BPA است و باید از آن اجتناب کرد، به‌ویژه برای ظروف غذا و نوشیدنی.
• تریتان (Tritan): تریتان یک پلاستیک مدرن و شفاف است که به دلیل عدم وجود BPA و سایر بیسفنول‌ها، به عنوان جایگزینی ایمن‌تر در میان پلاستیک‌ها معرفی شده است. بسیاری از بطری‌های آب ورزشی و لوازم پلاستیکی جهیزیه با کیفیت، امروزه از تریتان ساخته می‌شوند. محصولات باکیفیت زیباسازان نیز در این راستا، تلاش کرده‌اند از ایمن‌ترین مواد اولیه در تولیدات خود استفاده کنند.

بخش ۳: راهکارهایی برای نوشیدن آب سالم و کاهش خطرات

با توجه به خطرات بالقوه بطری‌های پلاستیکی، اتخاذ عادات سالم‌تر و انتخاب جایگزین‌های ایمن، گامی مهم در حفظ سلامتی است. همزمان با این تغییر، می‌توان در خرید آبکش پلاستیکی و خرید سبد پیک نیک نیز به جنس پلاستیک توجه بیشتری داشت.

۳.۱. نکات ضروری برای استفاده از بطری‌های پلاستیکی (در صورت لزوم)

اگر ناچار به استفاده از بطری‌های پلاستیکی هستید، رعایت نکات زیر می‌تواند خطرات را به حداقل برساند:

• تک‌بار مصرف بودن: بطری‌های آب معدنی (PET کد ۱) را هرگز دوباره پر نکنید. این بطری‌ها برای استفاده طولانی‌مدت یا مکرر طراحی نشده‌اند.
• دوری از حرارت: از ریختن مایعات داغ در هر نوع بطری پلاستیکی خودداری کنید. همچنین بطری را در معرض نور مستقیم خورشید یا حرارت بالا (مانند داخل ماشین یا داشبورد) قرار ندهید.
• شستشوی مناسب: بطری‌های پلاستیکی قابل استفاده مجدد را با دست و با آب ولرم و صابون بشویید. از شستشو با آب بسیار داغ یا در ماشین ظرفشویی خودداری کنید، زیرا گرما می‌تواند باعث آزاد شدن مواد شیمیایی شود.
• تعویض به موقع: بطری‌های پلاستیکی آسیب‌دیده، تغییر رنگ داده یا دارای بوی نامطبوع را فورا دور بیندازید. خراشیدگی‌ها محیطی برای رشد باکتری‌ها و آزاد شدن مواد شیمیایی ایجاد می‌کنند.
• انتخاب آگاهانه: به دنبال بطری‌های با برچسب “BPA-Free” باشید، اما به یاد داشته باشید که این برچسب لزوماً به معنای ایمنی کامل نیست و ممکن است جایگزین‌هایی مانند BPS یا BPF داشته باشند. بهتر است پلاستیک‌هایی با کدهای ۲، ۴ و ۵ را انتخاب کنید. محصولات باکیفیت برای سرویس پلاستیک جهیزیه نیز باید از این استانداردها پیروی کنند.
• توجه به استانداردها: به دنبال محصولاتی باشید که توسط سازمان‌های معتبر بهداشتی (مانند NSF یا FDA) تأیید شده‌اند.

۳.۲. جایگزین‌های ایمن و پایدار برای بطری‌های پلاستیکی

بهترین راه برای کاهش خطرات، جایگزینی بطری‌های پلاستیکی با گزینه‌های ایمن‌تر و پایدارتر است:

• بطری‌های شیشه‌ای: مزایای اصلی بطری‌های شیشه‌ای شامل عدم مهاجرت شیمیایی، قابلیت شستشوی آسان و عدم جذب بو یا طعم است. با این حال، شکنندگی و وزن نسبتاً بالای آن‌ها، از معایبشان محسوب می‌شود. برند زیباسازان در تولید محصولات باکیفیت، به سلامت مصرف‌کننده اهمیت داده و در کنار پلاستیک‌های ایمن، به فکر راه‌حل‌های جایگزین نیز هست.
• بطری‌های استیل ضد زنگ: این بطری‌ها دوام بسیار بالا، عدم مهاجرت شیمیایی، قابلیت حفظ دما (گرم یا سرد) و عدم جذب بو را ارائه می‌دهند. وزن و قیمت اولیه بالاتر، از معایب آن‌ها است، اما سرمایه‌گذاری طولانی‌مدت محسوب می‌شوند.
• بطری‌های سیلیکونی (گرید غذایی): سیلیکون گرید غذایی، سبکی، انعطاف‌پذیری و ایمنی را فراهم می‌کند. این بطری‌ها برای حمل‌ونقل و فعالیت‌های ورزشی بسیار مناسب هستند و معمولاً قابلیت تا شدن دارند. برخی مدل‌ها ممکن است در طول زمان بو بگیرند که با شستشوی مناسب قابل حل است.
• بطری‌های تریتان (پلاستیک کد ۷ بدون BPA): همانطور که پیشتر اشاره شد، تریتان یک پلاستیک پیشرفته است که بدون BPA و سایر بیسفنول‌ها تولید می‌شود. این بطری‌ها سبک، شفاف و بادوام هستند و در میان پلاستیک‌ها، گزینه‌ای ایمن‌تر محسوب می‌شوند. با این حال، همچنان پلاستیک هستند و نگرانی‌های طولانی‌مدت در مورد آن‌ها نیاز به تحقیقات بیشتر دارد.
• فیلترهای آب خانگی: استفاده از فیلترهای آب تصفیه خانگی، یک راهکار جامع برای دسترسی به آب آشامیدنی سالم و کاهش نیاز به خرید بطری آب تکی و در نتیجه کاهش مصرف پلاستیک است. این فیلترها می‌توانند آلاینده‌ها، کلر و ناخالصی‌ها را از آب لوله‌کشی حذف کنند.

نتیجه‌گیری

بطری‌های پلاستیکی آب، با وجود راحتی و دسترسی آسان، خطرات بالقوه‌ای برای سلامتی ما دارند که شامل مهاجرت مواد شیمیایی، حضور میکروپلاستیک‌ها و رشد باکتری‌ها می‌شود. آگاهی از این خطرات و شناخت انواع پلاستیک‌ها (کدهای ۱ تا ۷) گامی حیاتی برای انتخاب‌های سالم‌تر است. در حالی که برخی پلاستیک‌ها مانند PP (کد ۵) و تریتان (کد ۷ بدون BPA) گزینه‌های ایمن‌تری هستند، استفاده از بطری‌های شیشه‌ای یا استیل ضد زنگ، ایده‌آل‌ترین راهکار برای حفظ سلامت و کاهش اثرات زیست‌محیطی است.

با اتخاذ عادات صحیح در استفاده از بطری‌های پلاستیکی (مانند پرهیز از استفاده مجدد بطری‌های تک‌بار مصرف و دوری از حرارت) و روی آوردن به جایگزین‌های پایدار، می‌توانیم هم سلامت خود و خانواده‌مان را حفظ کنیم و هم به مسئولیت اجتماعی خود در قبال محیط زیست عمل کنیم. انتخاب آگاهانه و مسئولانه، نه تنها به نفع سلامتی فردی ماست، بلکه به حفظ سیاره‌ای سالم‌تر برای نسل‌های آینده نیز کمک می‌کند. برندهای معتبر نظیر زیباسازان با ارائه سرویس پلاستیکی آشپزخانه و لوازم پلاستیکی جهیزیه باکیفیت، می‌توانند در این مسیر انتخابی مطمئن باشند.

سوالات متداول

آیا همه بطری‌های پلاستیکی آب حاوی BPA هستند و آیا “BPA-Free” به معنای ایمنی کامل است؟

خیر، همه بطری‌های پلاستیکی حاوی BPA نیستند؛ عمدتاً پلی‌کربنات‌ها (کد ۷) حاوی BPA هستند، اما برچسب “BPA-Free” لزوماً به معنای ایمنی کامل نیست، زیرا ممکن است از جایگزین‌هایی مانند BPS یا BPF استفاده شده باشد که خودشان نیز می‌توانند مشکلات مشابهی برای سلامتی ایجاد کنند.

چقدر طول می‌کشد تا میکروپلاستیک‌ها در بدن ما تجمع پیدا کنند و چه عوارضی برای سلامتی دارند؟

میزان تجمع میکروپلاستیک‌ها در بدن و عوارض دقیق آن‌ها هنوز در حال بررسی است و به عوامل متعددی بستگی دارد؛ اما تحقیقات اولیه نشان می‌دهد که می‌توانند وارد بافت‌ها شده و واکنش‌های التهابی ایجاد کنند، هرچند اثرات بلندمدت آن‌ها نیاز به پژوهش‌های بیشتری دارد.

آیا شستن بطری پلاستیکی با آب داغ یا در ماشین ظرفشویی می‌تواند خطرناک باشد؟

بله، شستن بطری پلاستیکی با آب داغ یا در ماشین ظرفشویی می‌تواند خطرناک باشد، زیرا گرما پیوندهای شیمیایی پلاستیک را سست کرده و مهاجرت مواد شیمیایی مضر به آب را تسریع می‌کند.

بهترین راه برای تشخیص پلاستیک‌های ایمن برای نوشیدن آب چیست و باید به کدام کدها توجه کرد؟

بهترین راه برای تشخیص پلاستیک‌های ایمن، توجه به کدهای بازیافت است؛ پلاستیک‌های با کدهای ۲ (HDPE)، ۴ (LDPE) و ۵ (PP) معمولاً ایمن‌تر هستند و پلاستیک تریتان (در دسته ۷) نیز گزینه‌ای بدون BPA و نسبتاً ایمن محسوب می‌شود.

آیا بطری‌های آب معدنی که با عنوان “تک‌بار مصرف” به فروش می‌رسند، برای سلامتی خطرناک‌تر از سایر پلاستیک‌ها هستند؟

بطری‌های آب معدنی (PET کد ۱) برای تک‌بار مصرف طراحی شده‌اند و استفاده مجدد از آن‌ها می‌تواند خطر رشد باکتری‌ها و مهاجرت مواد شیمیایی را به دلیل فرسایش و متخلخل شدن سطح پلاستیک افزایش دهد.