کشف ارتباط بین مصرف گوشت قرمز و سرطان

گوشت سرشار از پروتئین، چربی و مواد معدنی ضروری مانند آهن، زینک و ویتامین‌های A و B است، اما مانند بسیاری از چیزها، خوردن بیش‌ازحد آن مضر است. اگرچه پیش‌ازاین نیز محققان شواهد زیادی درباره ارتباط مصرف گوشت قرمز با برخی سرطان‌ها کشف کرده بودند، اما اکنون مکانیسم کمتر شناخته‌شده ارتباط مصرف زیاد گوشت با سرطان مشخص شده است.

محققان مرکز ملی سرطان سنگاپور (NCCS) مکانیسمی شناسایی کرده‌اند که مصرف بیش‌ازحد گوشت قرمز را با سرطان روده (سرطان کولورکتال) مرتبط می‌کند.

در سراسر جهان، سرطان کولورکتال که روده بزرگ یا راست روده را درگیر می‌کند، سومین سرطان شایع است همچنین دومین عامل مرگ ناشی از سرطان محسوب می‌شود. علاوه‌بر سن و سابقه خانوادگی، عواملی مانند نوع رژیم غذایی، کم‌تحرکی، چاقی، سیگارکشیدن و مصرف بیش‌ازحد الکل می‌تواند خطر ابتلا به این نوع سرطان را افزایش دهد.

ارتباط مصرف گوشت قرمز با سرطان

محققان با بررسی نمونه‌های سرطان کولورکتال دریافتند آهن موجود در گوشت قرمز آنزیم تلومراز (Telomerase) را از طریق پروتئینی حساس به آهن به نام پیرین که باعث پیشرفت سرطان می‌شود، دوباره فعال می‌کند. برای آنکه دقیقاً متوجه شویم چگونه گوشت قرمز سرطان‌زاست، باید بیشتر درباره آنزیم تلومراز و تلومر‌ها بدانیم.

تلومر‌ها (Telomere) در انتهای کروموزوم‌ها قرار دارند و از توالی‌های DNA و پروتئین‌ها ساخته شده‌اند و برای تقسیم سلولی موردنیاز هستند. با هر تقسیم سلولی، تلومر‌ها کوتاه و کوتاه‌تر می‌شوند تاجایی‌که سلول‌ها دیگر نمی‌توانند تقسیم شوند. وقتی سلول‌ها نمی‌توانند تقسیم شوند، بافت‌ها پیر می‌شوند، اما آنزیم تلومراز می‌تواند تلومر‌ها را برای بازگرداندن تقسیم سلولی بازسازی کند.

این امر خوب به نظر می‌رسد، ولی اگر یک سلول به‌طور غیرقابل‌کنترل تقسیم شود و بر محدودیت‌های طبیعی خود غلبه کند، می‌تواند توموری سرطانی ایجاد کند. سلول‌های سرطانی نیز برای جلوگیری از مرگ، تلومراز می‌سازند تا بتوانند به تقسیم و رشد ادامه دهند و عملاً جاودانه شوند.

اکنون محققان دریافتند آهن موجود در گوشت قرمز، تلومراز را در سلول‌های سرطان روده بزرگ فعال می‌کند و باعث پیشرفت سرطان می‌شود.

محققان علاوه‌بر مشخص‌کردن این مکانیسم، رویکرد درمانی جدیدی نیز پیشنهاد داده‌اند. مولکول کوچکی به نام SP ۲۵۰۹ با هدف قراردادن پروتئین پیرین می‌تواند از فعال شدن مجدد تلومراز در سلول‌های سرطانی جلوگیری کند و مانع اتصال آهن به آن شود. در بررسی‌های آزمایشگاهی روی سلول‌های سرطانی، SP ۲۵۰۹ فعال شدن مجدد تلومراز را متوقف کرد و رشد تومور را کاهش داد. این روش را می‌توان درمانی امیدوارکننده برای سرطان کولورکتال دانست.

یافته‌های پژوهش حاضر در ژورنال Cancer Discovery منتشر شده است.