خلاصه کتاب کولاک شیشه: انفجار هلیفکس در 1917 ( نویسنده سالی ام. واکر )

کتاب «کولاک شیشه» اثر سالی ام. واکر، یک روایت مستند و عمیق از انفجار هلیفکس در سال 1917 است که نه تنها جزئیات تاریخی این فاجعه عظیم را بازگو می کند، بلکه به شکل تأثیرگذاری به ابعاد انسانی، رنج ها، فداکاری ها و تلاش برای بازسازی زندگی پس از یکی از بزرگ ترین انفجارهای غیرهسته ای تاریخ می پردازد. این اثر به مخاطب فرصت می دهد تا درک جامعی از واقعه و پیامدهای آن پیدا کند.

انفجار هلیفکس در ۶ دسامبر ۱۹۱۷ در بندر هلیفکس، نوا اسکوشیا، کانادا، رخ داد. این حادثه نتیجه برخورد یک کشتی نروژی به نام «ایمو» با یک کشتی فرانسوی به نام «مون بلان» بود که حامل مقادیر زیادی مواد منفجره برای جبهه های جنگ جهانی اول بود. در پی این برخورد، کشتی مون بلان دچار آتش سوزی شد و حدود بیست دقیقه بعد، با قدرتی معادل تقریباً سه کیلوتن تی ان تی منفجر شد. این انفجار منجر به ویرانی گسترده ای در شهر هلیفکس شد و بخش عظیمی از آن را با خاک یکسان کرد. امواج شوک ناشی از انفجار تا کیلومترها دورتر احساس شد و شیشه های خانه ها را در مناطق وسیعی شکست. پس از انفجار، یک سونامی به ارتفاع ۱۸ متر نیز ساحل را درنوردید و به تخریب بیشتر خانه ها و کشتی ها افزود. این رویداد، با تلفات حدود ۲۰۰۰ کشته و بیش از ۹۰۰۰ مجروح، یکی از مرگبارترین حوادث غیرهسته ای تاریخ به شمار می رود.

سالی ام. واکر در کتاب «کولاک شیشه: انفجار هلیفکس در 1917»، با رویکردی تحلیلی و انسانی، به شرح این فاجعه می پردازد. او نه تنها به جزئیات فنی و تاریخی حادثه توجه دارد، بلکه با تمرکز بر سرگذشت بازماندگان، به روایت داستان های تلخ از دست دادن عزیزان، مبارزه برای بقا، و بازسازی زندگی می پردازد. هدف اصلی واکر در این کتاب، فراتر از بازگویی صرف رویدادهاست؛ او می کوشد تا اهمیت همبستگی انسانی، قدرت امید و ارزش زندگی را در مواجهه با بزرگترین بلایا به تصویر بکشد. این مقاله در تلاش است تا خلاصه ای جامع و تحلیلی از این اثر ارزشمند ارائه دهد و به خواننده درکی عمیق از محتوای کتاب، رویداد تاریخی مورد بحث، پیام های اصلی نویسنده و ابعاد انسانی فاجعه هلیفکس بدهد.

پیش زمینه: هلیفکس در آستانه فاجعه

کتاب «کولاک شیشه» با مقدماتی آغاز می شود که خواننده را به بطن ماجرا و دغدغه های نویسنده رهنمون می سازد. سالی ام. واکر در بخش های ابتدایی، از جمله «سخنی با خواننده» و «داستانی که باید گفت»، به اهمیت روایت این حادثه و مسئولیت تاریخی آن اشاره می کند. او هدف خود را از نگارش این کتاب، نه تنها ثبت دقیق رویدادها، بلکه گرامی داشت یاد و خاطره قربانیان و بازماندگان این فاجعه تعیین می کند. واکر تأکید می کند که پژوهش او بر پایه اسناد و مدارک تاریخی موثق استوار است، اما در عین حال، تلاش می کند با به تصویر کشیدن داستان های فردی، ابعاد انسانی و عاطفی حادثه را برجسته سازد.

نقش استراتژیک هلیفکس و شرایط پیش از فاجعه

در سال 1917، جنگ جهانی اول به اوج خود رسیده بود و بندر هلیفکس، واقع در استان نوا اسکوشیا کانادا، نقشی حیاتی و استراتژیک در این مناقشه ایفا می کرد. این بندر به عنوان یکی از مهم ترین نقاط لجستیکی متفقین، دروازه ای برای ارسال تدارکات، مهمات، و نیروهای کمکی از آمریکای شمالی به جبهه های جنگ در اروپا بود. فعالیت بی وقفه کشتی های نظامی و تجاری، هلیفکس را به یکی از پرترددترین و شلوغ ترین بنادر جهان تبدیل کرده بود. این تردد بالا، با وجود اهمیت استراتژیک، خطرات متعددی را نیز به همراه داشت. ازدحام کشتی ها، بارگیری و تخلیه مداوم مواد منفجره و قابل اشتعال، و فشار ناشی از عملیات جنگی، همگی به افزایش ریسک حوادث در این بندر کمک می کردند. کشتی ها، با محموله های متنوع و بعضاً بسیار خطرناک، پیوسته در حال حرکت به سمت هلیفکس یا خروج از آن بودند، که زمینه را برای یک فاجعه بزرگ آماده می ساخت.

واکر در این بخش، تصویری زنده از زندگی روزمره در هلیفکس ارائه می دهد؛ شهری که با وجود موقعیت جنگی، سرشار از تکاپو و زندگی بود. او به دقت وضعیت اجتماعی و اقتصادی شهر را توصیف می کند و نشان می دهد که چگونه مردم در کنار خطرات بالقوه، زندگی عادی خود را ادامه می دادند. این توصیفات، پیش از وقوع فاجعه، عمق و شدت رویدادهای بعدی را برای خواننده ملموس تر می سازد و اهمیت تاریخی این بندر را در چارچوب جنگ جهانی اول تبیین می کند.

صبح سرنوشت ساز: لحظه وقوع انفجار

ششم دسامبر ۱۹۱۷: آخرین طلوع آرام

صبح روز پنجشنبه، ششم دسامبر ۱۹۱۷، در بندر هلیفکس همچون بسیاری از روزهای عادی آغاز شد. خورشید در حال طلوع بود و مردم شهر به روال معمول خود مشغول کار و زندگی بودند. دانش آموزان به سمت مدارس روانه می شدند، کارگران در حال عزیمت به مشاغل خود در کارخانه ها و اسکله ها بودند و خانواده ها صبحانه خود را در خانه های گرم خود میل می کردند. شهر در تکاپوی زندگی روزمره خود بود، بی خبر از آنکه تنها چند ساعت دیگر، سرنوشت آن برای همیشه تغییر خواهد کرد. در این میان، دو کشتی بزرگ به نام های «مون بلان» و «ایمو» در حال نزدیک شدن به یکدیگر در آب های بندر بودند؛ کشتی هایی که تقدیرشان به شکلی هولناک با سرنوشت هلیفکس گره خورده بود.

برخورد مرگبار و جرقه های اولیه

کشتی فرانسوی «مون بلان»، مملو از مواد منفجره بسیار خطرناک شامل بنزین، تولوئن و پیروکسیلین، در حال ورود به بندر هلیفکس بود. این مواد قرار بود به جبهه های جنگ جهانی اول در اروپا منتقل شوند. در همان زمان، کشتی نروژی «ایمو»، که حامل محموله های کمکی برای بلژیک بود، قصد خروج از بندر را داشت. به دلیل سوءتفاهم ها در سیگنال دهی، قوانین ناوبری و اشتباهات انسانی در هدایت هر دو کشتی، این دو شناور در یک گذرگاه باریک به نام «ناروز» در بندر هلیفکس به یکدیگر برخورد کردند. این برخورد در ابتدا نسبتاً آرام به نظر می رسید و جدی گرفته نشد. با این حال، جرقه ناشی از اصطکاک فلزات به مواد قابل اشتعال روی عرشه مون بلان سرایت کرد و به سرعت آتش سوزی کوچکی را آغاز نمود. با وجود تلاش های خدمه برای مهار آتش، به دلیل ماهیت بسیار خطرناک محموله، شعله ها به سرعت غیرقابل کنترل شدند. مردم محلی و خدمه کشتی های اطراف در ابتدا خطر را درک نکردند؛ برخی برای تماشا جمع شده بودند، در حالی که برخی دیگر تلاش می کردند از کشتی فاصله بگیرند. اما زمان برای واکنش مؤثر بسیار محدود بود.

قدرت ویرانگر: لحظه انفجار مهیب

حدود بیست دقیقه پس از برخورد و آغاز آتش سوزی در کشتی مون بلان، فاجعه ای بی سابقه به وقوع پیوست. مواد منفجره درون کشتی با قدرتی باورنکردنی، معادل تقریبی سه کیلوتن تی ان تی، منفجر شدند. این انفجار، قدرتمندترین انفجار غیرهسته ای تاریخ تا آن زمان، موج شوک عظیمی ایجاد کرد که با سرعتی مافوق صوت در هوا و زمین گسترش یافت. یک ابر آتش کومه ای عظیم به ارتفاع بیش از دو کیلومتر به آسمان برخاست و بلافاصله پس از آن، شیشه های خانه ها تا فاصله ده ها کیلومتری در هم شکستند. نیروی انفجار به حدی بود که ریل های قطار را خم کرد، درختان را از ریشه کند و تمام سازه های اطراف بندر را به توده ای از آوار تبدیل نمود. در پی موج شوک اولیه، یک سونامی با ارتفاع تقریبی ۱۸ متر نیز در بندر ایجاد شد که با نیروی وحشتناک خود، کشتی های غول پیکر را به خشکی پرتاب کرد و خانه های ساحلی را ویران نمود. تمام شهر هلیفکس در یک لحظه به جهنمی از دود، آتش و ویرانی تبدیل شد.

انفجار هلیفکس در ۶ دسامبر ۱۹۱۷، با قدرتی معادل تقریباً سه کیلوتن تی ان تی، به عنوان قدرتمندترین انفجار غیرهسته ای تاریخ تا آن زمان ثبت شد، که نه تنها هزاران کشته و زخمی بر جای گذاشت، بلکه شهر هلیفکس را کاملاً ویران کرد و پیامدهای آن تا سال ها بر زندگی مردم و زیرساخت های منطقه تأثیر گذاشت.

پیامدهای آنی: پایان جهان در هلیفکس

لحظه انفجار برای بسیاری از مردم هلیفکس، به معنای پایان جهان بود. در یک چشم به هم زدن، هزاران ساختمان در شعاع گسترده ای از مرکز انفجار تخریب شدند. خانه ها، مدارس، بیمارستان ها و کلیساها در هم فروریختند و مردم را زیر آوارهای خود مدفون ساختند. آمارهای اولیه نشان می دهد که نزدیک به ۲۰۰۰ نفر در همان لحظه انفجار یا در ساعات اولیه پس از آن جان خود را از دست دادند. بیش از ۹۰۰۰ نفر نیز دچار جراحات شدید شدند که بسیاری از آن ها شامل سوختگی های شدید، قطع عضو، و آسیب های چشمی ناشی از ترکش های شیشه بود. علاوه بر تلفات انسانی، شهر به طور کامل از هم پاشیده بود. سیستم های ارتباطی مختل، راه ها مسدود، و خدمات اضطراری از دسترس خارج شده بودند. بازماندگان در شوک کامل و ناامیدی به سر می بردند. سرمای شدید زمستان کانادا، که بلافاصله پس از انفجار فرا رسید، وضعیت را برای آسیب دیدگان و بی خانمان ها وخیم تر کرد. هزاران نفر بدون سرپناه، غذا و آب آشامیدنی در میان آوارها به حال خود رها شده بودند و نیاز مبرم به کمک های فوری داشتند. سالی ام. واکر با جزئیات تکان دهنده ای این پیامدهای آنی و وحشتناک را به تصویر می کشد و رنج بی شمار قربانیان را در کانون توجه قرار می دهد.

پیامدها و روایت های انسانی: بحران، بازسازی و درس ها

کمک رسانی در میان ویرانی ها

پس از انفجار هلیفکس، با وجود شوک و ویرانی گسترده، روحیه همبستگی و نوع دوستی در میان بازماندگان و شهرهای اطراف به سرعت فوران کرد. امدادگران محلی، حتی با وجود جراحات خود، بلافاصله شروع به کمک رسانی کردند. آن ها به جستجوی زنده ماندگان در زیر آوارها پرداختند و مجروحان را به نقاط امن منتقل کردند. با این حال، مقیاس فاجعه آنقدر عظیم بود که منابع و توانایی های هلیفکس به تنهایی قادر به مدیریت آن نبود. زمستان سرد کانادا نیز چالش دیگری بود؛ دما به شدت افت کرده بود و هزاران نفر بدون سرپناه و گرمایش در میان ویرانی ها رها شده بودند. بیمارستان ها پر از مجروح بودند و کمبود دارو، غذا، و امکانات پزشکی به شدت احساس می شد. با این وجود، اخبار فاجعه به سرعت در سراسر کانادا و ایالات متحده پخش شد و سیل کمک ها از شهرهای دیگر، از جمله بوستون، به سمت هلیفکس سرازیر گشت. تیم های پزشکی، داوطلبان، و محموله های کمک های اضطراری در اسرع وقت به منطقه اعزام شدند. این همبستگی ملی و بین المللی نقش حیاتی در کاهش رنج و آغاز روند بهبودی ایفا کرد.

جستجوی مقصرین و آغاز بازسازی

پس از مرحله اولیه امدادرسانی، تحقیقات گسترده ای برای یافتن مقصرین حادثه آغاز شد. این تحقیقات به محاکم قضایی کشیده شد و بحث های زیادی درباره مسئولیت کشتی ها، کاپیتان ها و مقامات بندری درگرفت. در نهایت، با وجود پیچیدگی ها، مشخص شد که خطاهای ناوبری و عدم هماهنگی در قوانین بندری، عوامل اصلی این فاجعه بوده اند. این رویداد، درس های مهمی در زمینه ایمنی دریانوردی و مدیریت ترافیک بنادر به همراه داشت. همزمان با این تحقیقات، روند طولانی و طاقت فرسای بازسازی شهر هلیفکس آغاز شد. هزاران خانه و ساختمان باید از نو ساخته می شدند. این فرآیند سال ها به طول انجامید و نیازمند همت و همکاری بی وقفه دولت، سازمان های خیریه، و خود مردم بود. سالی واکر در کتاب خود، به این دوران سخت بازسازی و مبارزه با ناامیدی می پردازد. او به تصویر می کشد که چگونه مردم هلیفکس، با وجود از دست دادن عزیزان و خانه هایشان، با روحیه مقاومت و امید، به تدریج زندگی خود را از نو ساختند و شهر را از ویرانی ها بازپروراندند.

زمان می گذرد: یادبودها و درس های ماندگار

تاثیرات انفجار هلیفکس تنها به ویرانی های فیزیکی و تلفات جانی محدود نشد، بلکه پیامدهای عمیق روانی و اجتماعی بر جامعه هلیفکس و فراتر از آن گذاشت. بسیاری از بازماندگان تا سال ها با ترومای این حادثه دست و پنجه نرم می کردند. با این حال، این فاجعه همچنین به نمادی از مقاومت و همبستگی انسانی تبدیل شد. در طول سالیان متمادی، یادبودهای متعددی برای گرامی داشت قربانیان و زنده نگه داشتن خاطره این رویداد برگزار شده است. موزه ها، بناهای یادبود و آرشیوهای تاریخی در هلیفکس، به روایت داستان ۶ دسامبر ۱۹۱۷ ادامه می دهند و اطمینان می دهند که درس های این فاجعه هرگز فراموش نخواهد شد.

یکی از مهم ترین درس های انفجار هلیفکس، تأکید بر اهمیت ایمنی در حمل و نقل مواد خطرناک و لزوم هماهنگی دقیق در مدیریت بنادر بود. این حادثه، به تغییرات اساسی در قوانین و مقررات بین المللی دریانوردی منجر شد و استانداردهای ایمنی را به میزان قابل توجهی ارتقا داد. کتاب «کولاک شیشه» با پرداختن به این ابعاد، به خواننده نشان می دهد که چگونه از دل یک فاجعه بزرگ، دانش و تجربه هایی ارزشمند برای آینده به دست آمد.

روایت های شخصی: نبض انسانی فاجعه

اثرگذاری اصلی کتاب «کولاک شیشه» در توانایی سالی ام. واکر برای زنده کردن فاجعه از طریق روایت های شخصی و داستان های خانواده ها و اشخاص است. او به جای ارائه صرف آمار و اطلاعات خشک، از زندگی روزمره خانواده هایی همچون پاتیسون، ریچموند و دارتموث قبل و بعد از انفجار سخن می گوید. به عنوان مثال، داستان خانواده پاتیسون، با پدری که در پالایشگاه کار می کرد و مادری که در خانه مشغول مراقبت از فرزندانشان بود، نمونه ای بارز از زندگی عادی ای است که در یک لحظه دگرگون شد. کاترین، دختر یازده ساله خانواده، به دلیل سرماخوردگی در خانه مانده بود، در حالی که برادران پرجنب وجوشش، گوردون، جیمز و آلن، هر کدام شور و شوق خاص خود را داشتند. واکر با توصیف جزئیاتی مانند علاقه ی گوردون به اسکیت روی یخ در بندر یا بالا رفتن از داربست کلیسایی در دست ساخت، عمق انسانیت و زندگی عادی را در دل فاجعه نشان می دهد.

این روایت ها به خواننده کمک می کنند تا با قربانیان و بازماندگان ارتباط برقرار کند و درد، امید، و فداکاری آن ها را لمس نماید. واکر با آوردن مثال هایی از از خودگذشتگی همسایگان، تلاش برای یافتن عزیزان در میان آوارها و حمایت های روانی پس از حادثه، بر قدرت روح انسانی در مواجهه با شدیدترین مصائب تأکید می کند. این داستان ها، نه تنها به فاجعه بُعد انسانی می بخشند، بلکه درس های عمیقی درباره تاب آوری، همبستگی اجتماعی و اهمیت زندگی می آموزند. کتاب به خوبی نشان می دهد که چگونه در بدترین شرایط نیز، نور امید و انسانیت می تواند بدرخشد و راه را برای بازسازی و شروعی دوباره هموار سازد.

نگاه سالی ام. واکر به تاریخ و اهمیت کتاب

دقت تاریخی و توان داستان سرایی

سالی ام. واکر به دلیل مهارت بی نظیرش در ترکیب دقت تاریخی با توانایی داستان سرایی جذاب، شهرت فراوانی دارد. در کتاب «کولاک شیشه»، این ویژگی به اوج خود می رسد. واکر با پژوهش های گسترده و استفاده از منابع اولیه معتبر، از جمله گزارش های رسمی، خاطرات شخصی و مصاحبه با بازماندگان، اطمینان حاصل می کند که تمام جزئیات و حقایق تاریخی به درستی و با بالاترین دقت ارائه شوند. او به این اعتبار، نه تنها یک وقایع نگار است، بلکه با قلمی شیوا و هنرمندانه، روایت های پراکنده را به یک داستان منسجم و تکان دهنده تبدیل می کند. توانایی او در زنده کردن شخصیت ها و مکان ها، و بازسازی فضای آن دوره، به خواننده اجازه می دهد تا خود را در قلب حادثه احساس کند. این رویکرد، تاریخ را از حالت خشک و بی روح خارج کرده و آن را به تجربه ای ملموس و عمیق تبدیل می کند که برای مخاطبان در هر سن و سطحی قابل فهم است، بدون آنکه اعتبار علمی و پژوهشی کتاب خدشه دار شود.

بازخوردها و نکوداشت ها

کتاب «کولاک شیشه» از زمان انتشار تاکنون مورد تحسین گسترده منتقدان و خوانندگان قرار گرفته است. نشریات معتبری همچون «مجله ی Shelf Awareness» از یادداشت های مرجع دقیق نویسنده و استفاده او از منابع اولیه به عنوان «مدلی برای نوشتن کتاب غیرداستانی» یاد کرده اند، که نشان دهنده دقت و عمق پژوهش واکر است. «مجله ی بوکلیست» نیز این اثر را به دلیل «بازگویی تاریخ دراماتیک با جزئیات شفاف» ستوده است و «مجله ی هورن بوک» به درستی اشاره می کند که «هلیفکس قطعاً داستانی برای گفتن دارد؛ اما واکر بار دیگر ثابت کرد که این استعداد ذاتی او به عنوان یک داستان نویس است که به داستان جان می بخشد.» این بازخوردها نشان می دهند که واکر توانسته است با ترکیبی از پژوهش های دقیق و روایتی جذاب، اثری ماندگار خلق کند که هم از نظر تاریخی قابل اعتماد است و هم از بعد ادبی و عاطفی، تأثیرگذار. این نکوداشت ها، اعتبار و ارزش والای «کولاک شیشه» را در میان آثار تاریخی و غیرداستانی برجسته می سازند.

پیام های محوری کتاب: امید و همبستگی

فراتر از یک روایت تاریخی، «کولاک شیشه» حامل پیام های عمیق انسانی و اخلاقی است که آن را به اثری ماندگار تبدیل می کند. سالی ام. واکر با تمرکز بر داستان های بازماندگان و نحوه واکنش جامعه به این فاجعه، بر ارزش هایی چون قدرت امید در مواجهه با ناامیدی مطلق، تاب آوری انسانی در برابر سختی های بی شمار، و اهمیت همبستگی و فداکاری تأکید می کند. این کتاب نشان می دهد که چگونه در دل بزرگترین ویرانی ها و فقدان ها، روح انسانی می تواند برخیزد و با همکاری و حمایت متقابل، زندگی را از نو بسازد. داستان های بی شمار کمک رسانی، ازخودگذشتگی غریبه ها، و تلاش های بی وقفه برای بازسازی، همگی شاهدی بر این مدعاست. واکر از طریق این پیام ها، به خواننده می آموزد که فجایع، با تمام تلخی هایشان، می توانند زمینه ساز بروز والاترین صفات انسانی شوند و اهمیت زندگی، اجتماع، و عشق به همنوع را پررنگ تر سازند.

چرا مطالعه «کولاک شیشه» ضروری است؟

مطالعه کتاب «کولاک شیشه» اثر سالی ام. واکر، برای طیف وسیعی از مخاطبان ضروری است و ارزش های متعددی را ارائه می دهد. برای دانش آموزان و دانشجویان تاریخ، این کتاب یک منبع مستند و جذاب برای درک عمیق تر یکی از مهم ترین حوادث جنگ جهانی اول و تاریخ کانادا است. روش پژوهش و نگارش واکر می تواند الگویی برای مطالعات تاریخی آن ها باشد. علاقه مندان به تاریخ، به ویژه کسانی که به دنبال داستان های واقعی و تأثیرگذار هستند، از دقت و روانی قلم نویسنده لذت خواهند برد. کتاب نه تنها به بعد وقایع نگاری می پردازد، بلکه با پرداختن به پیامدهای انسانی و اجتماعی فاجعه، تجربه ای فراتر از یک درس تاریخ خشک را ارائه می دهد. همچنین، برای افرادی که به دنبال کتاب های غیرداستانی با رویکرد مستند و تمرکز بر ابعاد انسانی هستند، «کولاک شیشه» انتخابی عالی است. این کتاب، با نمایش قدرت تاب آوری و همبستگی انسانی در دل بحران، می تواند الهام بخش و آموزنده باشد و ارزش های زندگی، امید، و فداکاری را در ذهن خواننده حک کند.

نتیجه گیری

کتاب «کولاک شیشه: انفجار هلیفکس در 1917» نوشته سالی ام. واکر، اثری بی بدیل و روشنگرانه است که فراتر از بازگویی صرف یک حادثه تاریخی، به کاوش در اعماق روح انسانی می پردازد. این کتاب با دقت مثال زدنی، جزئیات فاجعه بار انفجار هلیفکس را در کنار داستان های تکان دهنده بازماندگان و تلاش های بی وقفه شان برای بازسازی زندگی روایت می کند. واکر با پژوهشی جامع و قلمی روان، نه تنها به حفظ حافظه تاریخی این رویداد عظیم کمک می کند، بلکه پیام های جهانی از امید، تاب آوری، و قدرت همبستگی انسانی را منتقل می سازد.

این اثر نه تنها برای علاقه مندان به تاریخ و جنگ های جهانی، بلکه برای هر کسی که به داستان های واقعی از فجایع انسانی و مبارزه برای بقا اهمیت می دهد، یک منبع ارزشمند است. «کولاک شیشه» یادآور این نکته است که حتی در تاریک ترین لحظات نیز، انسانیت و امید می توانند راهگشا باشند و راه را برای ساختن آینده ای بهتر هموار سازند. مطالعه این کتاب، به درک عمیق تر از یکی از مهم ترین رویدادهای قرن بیستم و درس های ماندگار آن کمک شایانی می کند و مخاطب را به تفکر درباره ظرفیت های بی انتهای روح انسان در مواجهه با مصائب دعوت می کند.