تاریخ هارد فورک اتریوم

هارد فورک های اتریوم، به روزرسانی های اساسی در پروتکل شبکه هستند که مسیر تکامل این بلاکچین پیشرو را شکل داده اند و برای بهبود امنیت، مقیاس پذیری و کارایی آن ضروری بوده اند. این تغییرات، که از زمان راه اندازی اولیه اتریوم در سال ۲۰۱۵ آغاز شده اند، نه تنها عملکرد فنی شبکه را ارتقاء بخشیده اند، بلکه نقش مهمی در تغییر مدل اجماع آن از اثبات کار به اثبات سهام ایفا کرده اند و درک تاریخ آن ها برای علاقه مندان به بلاکچین حیاتی است.

اتریوم، پس از بیت کوین، بزرگترین ارز دیجیتال از نظر ارزش بازار است و به عنوان یک پلتفرم غیرمتمرکز برای قراردادهای هوشمند و برنامه های غیرمتمرکز (DApps) شناخته می شود. نوآوری های مستمر و به روزرسانی های ساختاری، این شبکه را در خط مقدم توسعه بلاکچین نگه داشته است. این مقاله به بررسی جامع تاریخ هارد فورک های اتریوم می پردازد و جزئیات، اهداف و تاثیرات هر یک از این نقاط عطف مهم را بر شبکه و اکوسیستم اتریوم تشریح می کند.

هارد فورک چیست؟ درک مفهوم اصلی

هارد فورک (Hard Fork) به یک تغییر اساسی و ناسازگار با نسخه های قبلی در پروتکل یک بلاکچین گفته می شود. این تغییر به معنای انشعاب زنجیره بلاکچین به دو مسیر مجزا است که هر یک از آن ها مجموعه ای از قوانین جدید را دنبال می کنند. نودهایی که از این تغییر حمایت می کنند، پروتکل جدید را اجرا کرده و بلاک های جدید را بر اساس آن تولید می کنند، در حالی که نودهای قدیمی تر به زنجیره اصلی با قوانین پیشین پایبند می مانند. این انشعاب منجر به شکل گیری دو زنجیره مستقل و موازی می شود.

دلایل اصلی برای انجام هارد فورک ها متعدد و حیاتی هستند. یکی از مهمترین دلایل، ارتقاء قابلیت های شبکه و افزودن ویژگی های جدید است که در نسخه قبلی پروتکل وجود نداشته اند. این ارتقاء می تواند شامل بهبود مقیاس پذیری، افزایش سرعت تراکنش ها یا پیاده سازی مکانیزم های جدید اجماع باشد. دلیل دیگر، رفع آسیب پذیری های امنیتی بحرانی یا باگ هایی است که عملکرد شبکه را مختل می کنند. گاهی اوقات نیز هارد فورک برای بازگرداندن وضعیت شبکه به قبل از یک رویداد ناخواسته، مانند هک یا حمله سایبری، صورت می گیرد. به عنوان مثال، هارد فورک اتریوم پس از هک DAO، نمونه ای بارز از این مورد است.

برای شفاف سازی، لازم است تفاوت بین هارد فورک و سافت فورک را درک کنیم. سافت فورک (Soft Fork) نیز یک به روزرسانی پروتکل است، اما برخلاف هارد فورک، سازگار با نسخه های قبلی است. این بدان معناست که نودهایی که به روزرسانی نشده اند، همچنان می توانند با شبکه جدید تعامل داشته باشند و بلاک های تولید شده توسط نودهای به روزرسانی شده را معتبر تلقی کنند، البته با این تفاوت که از قابلیت های جدید بی بهره خواهند بود. به عبارت دیگر، سافت فورک قوانینی را اضافه می کند که زیرمجموعه ای از قوانین قدیمی هستند و بنابراین زنجیره بلاکچین دچار انشعاب نمی شود.

سیر تاریخی جامع هارد فورک های اتریوم

از زمان راه اندازی، اتریوم دستخوش به روزرسانی های متعددی شده است که هر یک نقطه عطف مهمی در تاریخ آن محسوب می شوند. این هارد فورک ها، شبکه اتریوم را به سمت مقیاس پذیری بیشتر، امنیت بالاتر و پایداری بهتر سوق داده اند. در ادامه، به ترتیب زمانی به معرفی و توضیح هارد فورک های اصلی اتریوم می پردازیم:

نام هارد فورک	تاریخ فعال سازی	شماره بلاک (تقریبی)	هدف اصلی
Frontier	۳۰ جولای ۲۰۱۵	۰	راه اندازی اولیه شبکه اتریوم، امکان استخراج و ساخت قرارداد هوشمند
Homestead	۱۰ مارس ۲۰۱۶	۱,۱۵۰,۰۰۰	اولین نسخه پایدار، بهبودهای اولیه در پروتکل
DAO Fork (اتریوم کلاسیک)	۲۰ جولای ۲۰۱۶	۱,۹۲۰,۰۰۰	بازگرداندن سرمایه های هک شده از DAO
Tangerine Whistle	۱۸ اکتبر ۲۰۱۶	۲,۴۶۳,۰۰۰	مقابله با حملات DDoS با تغییر هزینه های گس
Spurious Dragon	۲۲ نوامبر ۲۰۱۶	۲,۶۷۵,۰۰۰	ادامه مقابله با حملات DDoS و پاکسازی شبکه
Metropolis (Byzantium)	۱۶ اکتبر ۲۰۱۷	۴,۳۷۰,۰۰۰	کاهش سختی شبکه (Difficulty Bomb)، آماده سازی برای PoS
Metropolis (Constantinople)	۲۸ فوریه ۲۰۱۹	۷,۲۸۰,۰۰۰	کاهش پاداش بلاک، تاخیر بمب سختی، بهبود حریم خصوصی
Istanbul	۷ دسامبر ۲۰۱۹	۹,۰۶۹,۰۰۰	بهینه سازی کارمزدها، افزایش مقیاس پذیری با راه حل های لایه دوم
Muir Glacier	۲ ژانویه ۲۰۲۰	۹,۲۰۰,۰۰۰	تاخیر مجدد بمب سختی
Berlin	۱۵ آوریل ۲۰۲۱	۱۲,۲۴۴,۰۰۰	بهینه سازی هزینه های گس، بهبود کارایی ماشین مجازی اتریوم (EVM)
London	۵ آگوست ۲۰۲۱	۱۲,۹۶۵,۰۰۰	تغییر مکانیزم کارمزد (EIP-1559)، سوزاندن بخشی از اتر
Gray Glacier	۳۰ ژوئن ۲۰۲۲	۱۵,۰۵۰,۰۰۰	تاخیر مجدد بمب سختی (آخرین تاخیر قبل از Merge)
The Merge (Bellatrix)	۶ سپتامبر ۲۰۲۲	—	فاز اول ادغام، به روزرسانی لایه اجماع
The Merge (Paris)	۱۵ سپتامبر ۲۰۲۲	—	انتقال کامل از PoW به PoS، پایان ماینینگ
Shanghai/Capella (Shapella)	۱۲ آوریل ۲۰۲۳	—	امکان برداشت اترهای استیک شده در Beacon Chain

Frontier (جولای ۲۰۱۵)

در تاریخ ۳۰ جولای ۲۰۱۵، شبکه اتریوم رسماً با فعال سازی هارد فورک Frontier کار خود را آغاز کرد. این فورک به عنوان فاز اولیه و آزمایشی شبکه عمل کرد و امکاناتی نظیر استخراج اتر، ساخت قراردادهای هوشمند و پیاده سازی برنامه های غیرمتمرکز را فراهم آورد. Frontier اگرچه یک نسخه اولیه بود و به توسعه دهندگان فرصت آشنایی با پلتفرم را می داد، اما نقطه شروع رسمی اتریوم به شمار می رود و بنیان بلاکچین فعلی را بنا نهاد.

Homestead (مارس ۲۰۱۶)

Homestead در تاریخ ۱۰ مارس ۲۰۱۶ و در بلاک شماره ۱,۱۵۰,۰۰۰ فعال شد و اولین نسخه پایدار و امن شبکه اتریوم را معرفی کرد. هدف اصلی این هارد فورک، افزایش پایداری و امنیت کلی شبکه بود. Homestead شامل بهبودهای مهمی در پروتکل شبکه بود که اتریوم را از یک فاز آزمایشی به یک بلاکچین عملیاتی و قابل اعتماد تبدیل کرد و راه را برای پذیرش گسترده تر آن هموار ساخت.

DAO Hack و پیدایش اتریوم کلاسیک (جولای ۲۰۱۶)

یکی از مهمترین و بحث برانگیزترین رویدادها در تاریخ اتریوم، هک سازمان خودمختار غیرمتمرکز (DAO) در ژوئن ۲۰۱۶ بود. در این حمله، حدود ۵۰ میلیون دلار اتر (ETH) از طریق یک آسیب پذیری در کد DAO به سرقت رفت. این اتفاق جامعه اتریوم را بر سر یک دوراهی بزرگ قرار داد: آیا باید اصل تغییرناپذیری بلاکچین را حفظ کرد یا برای بازگرداندن سرمایه های هک شده، یک هارد فورک انجام داد؟

در نهایت، اکثریت جامعه و توسعه دهندگان تصمیم به انجام هارد فورک گرفتند. این فورک در تاریخ ۲۰ جولای ۲۰۱۶ در بلاک شماره ۱,۹۲۰,۰۰۰ فعال شد و وضعیت بلاکچین را به قبل از حمله DAO بازگرداند. این اقدام منجر به انشعاب بلاکچین به دو زنجیره شد: زنجیره جدید که با نام اتریوم (Ethereum) شناخته می شود و زنجیره اصلی و بدون تغییر که نام اتریوم کلاسیک (Ethereum Classic) را به خود گرفت. این رویداد نه تنها اتریوم کلاسیک را به وجود آورد، بلکه بحث های عمیقی در مورد فلسفه بلاکچین و حاکمیت غیرمتمرکز را برانگیخت.

Tangerine Whistle (اکتبر ۲۰۱۶)

هارد فورک Tangerine Whistle در ۱۸ اکتبر ۲۰۱۶ و در بلاک شماره ۲,۴۶۳,۰۰۰ فعال شد. هدف اصلی این به روزرسانی مقابله با حملات DDoS بود که در آن زمان شبکه اتریوم را هدف قرار داده بودند. این حملات با ارسال تعداد زیادی تراکنش های کم هزینه و پیچیده، شبکه را تحت فشار قرار می دادند و باعث کندی شدید آن می شدند. Tangerine Whistle با تغییر هزینه های گس برای عملیات های خاص و پرهزینه در ماشین مجازی اتریوم (EVM)، هزینه انجام این حملات را به شدت افزایش داد و به این ترتیب مقاومت شبکه را در برابر چنین تهدیداتی بهبود بخشید.

Spurious Dragon (نوامبر ۲۰۱۶)

Spurious Dragon در تاریخ ۲۲ نوامبر ۲۰۱۶ فعال شد و به عنوان دومین هارد فورک پس از حملات DDoS عمل کرد. هدف این فورک نیز مانند Tangerine Whistle، افزایش مقاومت شبکه در برابر حملات مشابه و پاکسازی شبکه از حساب های اسپم بود. این به روزرسانی با بهبودهای بیشتر در مکانیزم هزینه های گس و حذف حالت های بلاکچین (state) غیرضروری، به سلامت و کارایی کلی شبکه کمک شایانی کرد و امنیت آن را بیش از پیش افزایش داد.

Metropolis – فاز اول: Byzantium (بیزانس – اکتبر ۲۰۱۷)

بیزانس، اولین فاز از به روزرسانی بزرگ Metropolis، در تاریخ ۱۶ اکتبر ۲۰۱۷ فعال شد. این هارد فورک شامل چندین بهبود مهم بود که شبکه را برای انتقال آینده به اثبات سهام (PoS) آماده می کرد. یکی از مهمترین تغییرات، کاهش بمب سختی بود که سرعت تولید بلاک ها را کاهش داده و شبکه را به سمت یک عصر یخبندان سوق می داد. با تاخیر انداختن این بمب، زمان کافی برای توسعه دهندگان فراهم شد تا روی پیاده سازی فازهای بعدی اتریوم ۲.۰ کار کنند. بیزانس همچنین بهبودهایی در حریم خصوصی تراکنش ها و امنیت قراردادهای هوشمند به ارمغان آورد.

Metropolis – فاز دوم: Constantinople (قسطنطنیه – فوریه ۲۰۱۹)

قسطنطنیه، دومین فاز از به روزرسانی Metropolis، پس از چند بار تاخیر، سرانجام در ۲۸ فوریه ۲۰۱۹ فعال شد. این هارد فورک چندین تغییر کلیدی را به همراه داشت، از جمله کاهش پاداش بلاک برای ماینرها از ۳ اتر به ۲ اتر، که با هدف کنترل تورم و آمادگی برای انتقال به اثبات سهام انجام شد. همچنین، بمب سختی بار دیگر به تعویق افتاد. قسطنطنیه شامل بهبودهایی برای توسعه دهندگان DApp نیز بود که امکان ایجاد قراردادهای هوشمند پیچیده تر و کارآمدتر را فراهم می کرد. این فورک گام بزرگی در جهت اهداف بلندمدت اتریوم برای مقیاس پذیری و پایداری محسوب می شود.

Istanbul (استانبول – دسامبر ۲۰۱۹)

هارد فورک استانبول در تاریخ ۷ دسامبر ۲۰۱۹ فعال شد و بر بهینه سازی هزینه های گس برای عملیات های خاص تمرکز داشت. این به روزرسانی با هدف بهبود مقیاس پذیری و افزایش سازگاری با راه حل های لایه دوم، مانند ZK-Rollups و Optimistic Rollups، طراحی شد. استانبول به برنامه های غیرمتمرکز اجازه داد تا با کارمزد کمتر و کارایی بیشتر اجرا شوند، که این امر برای رشد اکوسیستم اتریوم و پذیرش گسترده تر آن ضروری بود.

Muir Glacier (میویر گلیشر – ژانویه ۲۰۲۰)

میویر گلیشر در ۲ ژانویه ۲۰۲۰ فعال شد و هدف اصلی آن، تاخیر مجدد بمب سختی بود. بمب سختی، که به تدریج دشواری استخراج را افزایش می دهد و باعث کاهش سرعت تولید بلاک می شود، بارها به منظور فراهم کردن زمان بیشتر برای توسعه دهندگان اتریوم ۲.۰ به تعویق افتاده است. این تاخیر ضروری بود تا از ورود شبکه به عصر یخبندان (Ice Age) که عملاً استخراج را غیرممکن می کرد و شبکه را کند می نمود، جلوگیری شود. میویر گلیشر اطمینان داد که شبکه تا زمان آماده شدن برای ادغام بزرگ به اثبات سهام، روان کار خواهد کرد.

Berlin (برلین – آوریل ۲۰۲۱)

هارد فورک برلین در ۱۵ آوریل ۲۰۲۱ فعال شد و شامل چهار EIP (پیشنهاد بهبود اتریوم) بود که عمدتاً بهینه سازی هایی در هزینه های گس و بهبود کارایی ماشین مجازی اتریوم (EVM) را به همراه داشتند. این به روزرسانی با هدف کاهش نوسانات کارمزدها و ایجاد ثبات بیشتر در هزینه های تراکنش، تجربه کاربری و توسعه دهندگان را بهبود بخشید. برلین همچنین به آماده سازی زیرساخت ها برای به روزرسانی های آینده، از جمله EIP-1559 کمک کرد.

London (لندن – آگوست ۲۰۲۱)

هارد فورک لندن در ۵ آگوست ۲۰۲۱، یکی از مهمترین به روزرسانی ها قبل از The Merge بود. این فورک شامل پیاده سازی EIP-1559 بود که مکانیزم کارمزد تراکنش ها را به طور اساسی تغییر داد. پیش از این، کاربران برای تراکنش ها پیشنهاد گس می دادند، اما با EIP-1559، یک کارمزد پایه (Base Fee) پویا معرفی شد که به طور خودکار سوزانده می شود. این مکانیزم جدید به کنترل تورم اتر کمک کرد، شفافیت کارمزدها را افزایش داد و پیش بینی پذیری بیشتری را برای کاربران به ارمغان آورد. لندن گامی حیاتی در مسیر تبدیل شدن اتریوم به یک دارایی ضدتورمی و آماده سازی برای انتقال کامل به اثبات سهام بود.

هارد فورک لندن و پیاده سازی EIP-1559 نه تنها مکانیزم کارمزد را متحول کرد، بلکه با سوزاندن بخش عمده ای از اتر، نقش مهمی در کنترل تورم این ارز دیجیتال و افزایش ارزش ذاتی آن ایفا نمود و اتریوم را به سوی یک دارایی ضدتورمی سوق داد.

Gray Glacier (گری گلیشر – ژوئن ۲۰۲۲)

گری گلیشر در ۳۰ ژوئن ۲۰۲۲ فعال شد و بار دیگر بمب سختی را به تعویق انداخت. این به روزرسانی برای فراهم کردن زمان کافی و اطمینان از آمادگی کامل شبکه برای مهمترین رویداد تاریخ اتریوم، یعنی The Merge ضروری بود. تاخیر بمب سختی در این مرحله، آخرین گام قبل از انتقال بزرگ اتریوم به اثبات سهام بود و به توسعه دهندگان فرصت داد تا تمام آمادگی های لازم را برای این تغییر بنیادین تکمیل کنند.

The Merge (ادغام – سپتامبر ۲۰۲۲)

The Merge، بدون شک، بزرگترین و مهمترین به روزرسانی در تاریخ اتریوم است. این رویداد تاریخی شامل دو فاز اصلی بود:

1. Bellatrix (بلاتریکس): در ۶ سپتامبر ۲۰۲۲ فعال شد و به عنوان فاز اول ادغام، لایه اجماع (Proof-of-Stake) را به روزرسانی کرد و شبکه بیکن چین (Beacon Chain) را برای پذیرش نهایی ادغام آماده ساخت.
2. Paris (پاریس): در ۱۵ سپتامبر ۲۰۲۲ فعال شد و فاز دوم و نهایی ادغام را رقم زد. در این مرحله، لایه اجرایی اتریوم (PoW) با لایه اجماع بیکن چین (PoS) ادغام شد و به این ترتیب، اتریوم به طور کامل از الگوریتم اثبات کار (Proof-of-Work) به اثبات سهام (Proof-of-Stake) منتقل شد. این انتقال به معنای پایان ماینینگ (استخراج) اتر با کارت های گرافیک و جایگزینی آن با فرآیند استیکینگ (Staking) بود.

هدف اصلی The Merge، کاهش چشمگیر مصرف انرژی شبکه، افزایش امنیت و ایجاد زیرساخت برای مقیاس پذیری آینده (شاردینگ) بود. این تغییر اتریوم را به یک بلاکچین سازگارتر با محیط زیست و پایدارتر تبدیل کرد.

Shanghai/Capella (شانگهای/کاپلا – آوریل ۲۰۲۳)

هارد فورک Shanghai (معروف به Shapella که ترکیبی از Shanghai و Capella است) در تاریخ ۱۲ آوریل ۲۰۲۳ فعال شد. هدف اصلی این به روزرسانی، امکان برداشت اترهای استیک شده توسط ولیدیتورها در بیکن چین بود. پیش از این، اترهای استیک شده قفل بودند و قابلیت برداشت نداشتند. Shanghai/Capella این امکان را فراهم کرد که ولیدیتورها بتوانند پاداش های استیکینگ و همچنین اتر اصلی خود را آزاد کنند. این رویداد اعتماد سرمایه گذاران را به اکوسیستم استیکینگ اتریوم افزایش داد و نقدشوندگی بیشتری را برای این دارایی فراهم آورد.

بمب سختی اتریوم: مکانیزمی برای گذار

بمب سختی اتریوم (Difficulty Bomb) یک مکانیزم هوشمندانه است که از همان ابتدای طراحی اتریوم در کد آن گنجانده شد. هدف از این مکانیزم، افزایش تدریجی و نمایی دشواری استخراج بلاک ها در شبکه اثبات کار اتریوم بود. با فعال شدن بمب سختی، زمان تولید هر بلاک افزایش می یابد و این امر منجر به کاهش سودآوری ماینینگ می شود تا جایی که استخراج عملاً غیرممکن گردد؛ پدیده ای که به عصر یخبندان اتریوم شهرت دارد.

این مکانیزم با هدف سوق دادن ماینرها و جامعه اتریوم به سمت پذیرش و انتقال به الگوریتم اثبات سهام (PoS) طراحی شده بود. توسعه دهندگان اتریوم از طریق این بمب اطمینان حاصل کردند که شبکه اثبات کار به تدریج از کار می افتد و ماینرها انگیزه خود را برای ادامه استخراج از دست می دهند، در نتیجه مهاجرت به اتریوم ۲.۰ که بر پایه اثبات سهام بنا شده بود، تسریع می یافت. با این حال، به دلیل پیچیدگی های توسعه و نیاز به زمان بیشتر برای پیاده سازی کامل The Merge، بمب سختی بارها از طریق هارد فورک های مختلف (مانند Byzantium، Constantinople، Muir Glacier و Gray Glacier) به تعویق افتاد تا شبکه دچار اختلال نشود و زمان کافی برای گذار فراهم گردد.

نقشه راه آینده اتریوم: از The Merge تا Serenity

انتقال اتریوم به اثبات سهام با The Merge تنها فاز آغازین از نقشه راه بلندمدت اتریوم، معروف به Serenity یا اتریوم ۲.۰، بود. این نقشه راه جاه طلبانه شامل فازهای متعددی است که هر یک به جنبه های خاصی از مقیاس پذیری، امنیت و پایداری شبکه می پردازند. این فازها به شرح زیر هستند:

• The Surge (موج): تمرکز بر افزایش مقیاس پذیری از طریق شاردینگ (Sharding). شاردینگ به معنای تقسیم شبکه به بخش های کوچکتر (شارد) است که هر یک قادر به پردازش تراکنش های خود به صورت موازی هستند، که این امر ظرفیت کلی شبکه را به طور چشمگیری افزایش می دهد.
• The Scourge (بلا): این فاز بر اطمینان از عدم تمرکز و امنیت پروتکل تمرکز دارد، به ویژه مقابله با سانسور و تضمین پایداری شبکه در برابر حملات احتمالی.
• The Verge (آستانه): شامل پیاده سازی Verkle Trees است که به کاهش حجم داده های مورد نیاز برای ولیدیتورها کمک می کند و مشارکت در فرآیند اعتبارسنجی را آسان تر می سازد. این امر به غیرمتمرکزسازی بیشتر شبکه کمک می کند.
• The Purge (پاکسازی): هدف این فاز، کاهش نیاز به ذخیره سازی تاریخچه قدیمی بلاکچین توسط نودها است که به کاهش بار داده ها و افزایش کارایی شبکه کمک می کند.
• The Splurge (ولخرجی): این فاز شامل به روزرسانی های کوچکتر و بهبودهای عمومی است که تجربه کاربری و عملکرد کلی شبکه را ارتقاء می بخشد.

تفاوت اصلی و بنیادین در این نقشه راه، انتقال از اثبات کار (Proof-of-Work – PoW) به اثبات سهام (Proof-of-Stake – PoS) است. در PoW، ماینرها با استفاده از قدرت محاسباتی بالا و مصرف انرژی زیاد، مسائل پیچیده رمزنگاری را حل می کنند تا بلاک جدید را اضافه کنند. در مقابل، PoS به ولیدیتورها اجازه می دهد تا با سپرده گذاری (استیکینگ) مقدار مشخصی از اتر، در فرآیند تأیید تراکنش ها و ایجاد بلاک های جدید مشارکت کنند. مزایای PoS شامل کاهش چشمگیر مصرف انرژی (بیش از ۹۹٪)، افزایش امنیت شبکه با کاهش ریسک حملات ۵۱ درصدی، و بهبود مقیاس پذیری از طریق تسهیل پیاده سازی شاردینگ است. اهداف نهایی این تحولات، دستیابی به مقیاس پذیری بی نظیر، امنیت حداکثری و پایداری بلندمدت برای اتریوم است.

تاثیر هارد فورک ها بر کاربران و قیمت اتریوم

هارد فورک ها، به عنوان تغییرات بنیادین در پروتکل اتریوم، تاثیرات گسترده ای بر جنبه های مختلف اکوسیستم آن، از جمله کاربران عادی، ماینرها و حتی قیمت اتر (ETH) داشته اند. درک این تاثیرات برای هر فعال در این حوزه ضروری است.

برای کاربران عادی

برای اغلب کاربران عادی اتریوم که اتر خود را در صرافی ها یا کیف پول های نرم افزاری و سخت افزاری معتبر نگهداری می کنند، هارد فورک ها معمولاً نیاز به اقدام خاصی ندارند. صرافی ها و ارائه دهندگان کیف پول معمولاً مسئولیت به روزرسانی زیرساخت های خود را بر عهده می گیرند تا با پروتکل جدید سازگار شوند. در برخی موارد، ممکن است نیاز به به روزرسانی نرم افزار کیف پول باشد، اما این فرآیند معمولاً ساده و از طریق اعلان ها یا راهنماهای ارائه دهنده کیف پول قابل انجام است. در صورتی که هارد فورک منجر به ایجاد یک زنجیره جدید با ارز مستقل شود (مانند فورک DAO و پیدایش اتریوم کلاسیک)، کاربران اتریوم اصلی معمولاً به نسبت دارایی های خود در زنجیره جدید نیز کوین دریافت می کنند، هرچند این اتفاق در هارد فورک های اصلی اتریوم که صرفاً ارتقای پروتکل بوده اند، رخ نداده است.

برای ماینرها

بزرگترین تاثیر هارد فورک ها بر ماینرها، به ویژه The Merge، پایان دوره اثبات کار و جایگزینی آن با اثبات سهام بود. پیش از این، ماینرها با استفاده از تجهیزات محاسباتی قدرتمند (کارت های گرافیک) به استخراج اتر می پرداختند و پاداش بلاک دریافت می کردند. با انتقال به PoS، فرآیند استخراج با کارت گرافیک به طور کامل متوقف شد. ماینرها ناچار شدند تجهیزات خود را به شبکه های دیگر منتقل کنند یا به جای آن به فعالیت استیکینگ روی آورند و با سپرده گذاری اتر خود در شبکه، به ولیدیتور تبدیل شوند. این تغییر یک تحول بنیادین در مدل کسب وکار ماینرهای اتریوم بود و فرصت های جدیدی را برای مشارکت در امنیت شبکه از طریق استیکینگ ایجاد کرد.

بر قیمت اتریوم

هارد فورک ها به طور معمول بر قیمت اتریوم تاثیرگذار بوده اند. به روزرسانی هایی که به بهبود مقیاس پذیری، امنیت و کارایی شبکه منجر می شوند، می توانند اعتماد سرمایه گذاران را افزایش داده و تقاضا برای اتر را بالا ببرند که به نوبه خود منجر به افزایش قیمت می شود. برای مثال، انتظار برای The Merge و کاهش چشمگیر مصرف انرژی، تاثیر مثبتی بر احساسات بازار داشت. همچنین، پیاده سازی EIP-1559 در هارد فورک لندن، با معرفی مکانیزم سوزاندن کارمزدها، عرضه اتر را کنترل کرد و به آن ویژگی ضدتورمی بخشید، که این خود عاملی برای افزایش ارزش بلندمدت اتر تلقی می شود.

با این حال، تاثیر فورک ها همیشه مثبت نیست. ابهامات یا تاخیرها در پیاده سازی می توانند منجر به نوسانات و افت قیمت شوند. همچنین، فورک هایی که منجر به انشعاب دائمی زنجیره و ایجاد کوین جدید می شوند، می توانند نقدینگی را تقسیم کرده و چالش های جدیدی برای بازار به وجود آورند. به طور کلی، هر هارد فورک به عنوان یک رویداد مهم، با تحلیل های دقیق و واکنش های بازار همراه بوده است که در کوتاه مدت و بلندمدت بر پویایی قیمت اتر تاثیر می گذارد.

انتقال اتریوم به اثبات سهام از طریق The Merge، نه تنها مصرف انرژی شبکه را به طور چشمگیری کاهش داد، بلکه با تغییر ماهیت از یک دارایی استخراجی به یک دارایی استیکینگ، مسیر جدیدی را برای مشارکت و ارزش گذاری اتر گشود.

نتیجه گیری: اتریوم، پلتفرمی در حال تکامل

سیر تاریخی هارد فورک های اتریوم، روایتگر یک داستان مستمر از نوآوری، انطباق و تکامل در دنیای بلاکچین است. از راه اندازی اولیه با Frontier تا انتقال بنیادین به اثبات سهام با The Merge، هر به روزرسانی نقطه عطفی بوده است که اتریوم را به پلتفرمی قدرتمندتر، مقیاس پذیرتر و پایدارتر تبدیل کرده است. این تغییرات اساسی نه تنها چالش های فنی و امنیتی را برطرف کرده اند، بلکه مسیر را برای پذیرش گسترده تر اتریوم به عنوان زیرساختی برای اقتصاد غیرمتمرکز هموار ساخته اند.

اکنون، با عبور از The Merge و فعال سازی برداشت های استیکینگ با Shanghai/Capella، اتریوم وارد فاز جدیدی از توسعه شده است که با فازهای آتی همچون The Surge (برای شاردینگ و مقیاس پذیری)، The Scourge (برای امنیت و غیرمتمرکزسازی)، The Verge (برای بهینه سازی نودها) و The Purge (برای پاکسازی داده ها) ادامه خواهد یافت. این نقشه راه نشان می دهد که اتریوم یک پروژه پویا و در حال رشد است که پیوسته در تلاش برای بهبود و انطباق با نیازهای روزافافزون اکوسیستم خود است. آینده اتریوم، با تمرکز بر مقیاس پذیری، امنیت و پایداری، نویدبخش گسترش هرچه بیشتر کاربردها و نقش آن در شکل دهی به نسل بعدی اینترنت غیرمتمرکز است.