تاریخ عرضه اتریوم 2

تاریخ عرضه اتریوم 2 به معنای یک رویداد واحد نیست؛ در واقع، «اتریوم 2» نامی قدیمی برای مجموعه ای از ارتقاء های عمده در شبکه اتریوم اصلی است که اکنون به نام «اتریوم اثبات سهام» (Ethereum PoS) شناخته می شود. این تغییرات بنیادین در چندین فاز کلیدی و در طول سالیان متمادی پیاده سازی شده اند و هر یک تاریخ فعال سازی خاص خود را داشته اند تا شبکه اتریوم کارآمدتر، مقیاس پذیرتر و پایدارتر شود.

این پروژه عظیم، نمایانگر تعهد بنیاد اتریوم به تکامل مستمر و رفع چالش های موجود در معماری اولیه شبکه بود. از زمان راه اندازی اولیه در سال ۲۰۱۵، اتریوم به سرعت به یکی از پرکاربردترین پلتفرم های بلاک چین برای قراردادهای هوشمند و برنامه های غیرمتمرکز (dApps) تبدیل شد. با این حال، موفقیت خود چالش هایی را نیز به همراه داشت. رشد چشمگیر کاربران و تراکنش ها، محدودیت های مقیاس پذیری و مصرف بالای انرژی ناشی از مکانیسم اثبات کار (Proof-of-Work یا PoW) را آشکار ساخت. این نیازها، محرک اصلی برای آغاز پروژه اتریوم 2 یا همان ارتقاء به اتریوم اثبات سهام بود. درک این گاه شمار پیچیده و مراحل کلیدی آن، برای هر علاقه مند به فضای بلاک چین و ارزهای دیجیتال ضروری است تا تصویری جامع از مسیر تکاملی یکی از مهم ترین اکوسیستم های بلاک چین جهان داشته باشد.

اتریوم 2 چیست و چرا این تکامل ضروری بود؟

اصطلاح «اتریوم 2» که اکنون کمتر استفاده می شود و نام رسمی آن به «اتریوم اثبات سهام» (Ethereum Proof-of-Stake) تغییر یافته، به ارتقاء گسترده ای در شبکه بلاک چین اتریوم اشاره دارد. این ارتقاء نه به معنای ایجاد یک ارز دیجیتال کاملاً جدید، بلکه بهبودهایی اساسی در زیرساخت و پروتکل اتریوم موجود است. هدف اصلی این تحول، رفع محدودیت های عملکردی بود که اتریوم نسل اول (با مکانیسم اثبات کار) با آن ها دست و پنجه نرم می کرد.

اتریوم 1، با تکیه بر الگوریتم اثبات کار، شباهت های زیادی به بیت کوین داشت. ماینرها با استفاده از توان پردازشی بالا و مصرف انرژی زیاد، تراکنش ها را تأیید و بلاک های جدید را به زنجیره اضافه می کردند. این مکانیسم، امنیت بالایی را فراهم می آورد، اما در عین حال مشکلات متعددی را نیز ایجاد می کرد:

• مقیاس پذیری پایین: شبکه اتریوم 1 تنها قادر به پردازش حدود 15 تا 30 تراکنش در ثانیه (TPS) بود. این محدودیت، با افزایش تقاضا برای dApps و امور مالی غیرمتمرکز (DeFi)، منجر به ازدحام شبکه و تأخیر در تأیید تراکنش ها می شد.
• مصرف انرژی بالا: فرآیند استخراج با اثبات کار نیازمند توان محاسباتی عظیم و در نتیجه مصرف برق بسیار زیاد بود. این مسئله نگرانی های جدی زیست محیطی را به همراه داشت و پایداری بلندمدت شبکه را زیر سوال می برد.
• هزینه های بالای گس فی (Gas Fee): با ازدحام شبکه، کارمزدهای تراکنش (گس فی) به شدت افزایش می یافتند و استفاده از اتریوم برای کاربران عادی پرهزینه و گاهی غیرممکن می شد. این امر، نوآوری و پذیرش گسترده را کند می کرد.

هدف اصلی از این ارتقاء بنیادین، افزایش مقیاس پذیری، بهبود امنیت و تقویت پایداری زیست محیطی شبکه بود. با انتقال به مکانیسم اثبات سهام، اتریوم تلاش کرد تا به پلتفرمی تبدیل شود که بتواند ده ها هزار تراکنش در ثانیه را پردازش کند، مصرف انرژی خود را به میزان قابل توجهی کاهش دهد و در عین حال، امنیت خود را در برابر حملات حفظ کند. این تکامل، برای حفظ جایگاه اتریوم به عنوان ستون فقرات اقتصاد غیرمتمرکز جهانی حیاتی بود.

گاه شمار جامع تکامل اتریوم (Ethereum PoS): مراحل و تاریخ های کلیدی

تکامل اتریوم به اتریوم اثبات سهام (Ethereum PoS)، فرآیندی تدریجی و چندمرحله ای بوده است که طی سال ها و با مشارکت گسترده توسعه دهندگان به ثمر نشسته است. این فرآیند، شامل پیاده سازی فازهای مختلفی بود که هر یک نقش مهمی در تغییر ساختار و عملکرد شبکه ایفا کردند. در ادامه به تشریح مراحل کلیدی این گاه شمار می پردازیم:

فاز 0: زنجیره بیکن (Beacon Chain)

اولین گام در مسیر تکامل اتریوم به اثبات سهام، راه اندازی زنجیره بیکن (Beacon Chain) بود.
تاریخ فعال سازی: 1 دسامبر 2020 (11 آذر 1399)

این زنجیره، لایه اجماع مبتنی بر اثبات سهام را به موازات شبکه اصلی اتریوم (که هنوز بر اثبات کار استوار بود) فعال کرد. وظیفه اصلی زنجیره بیکن، مدیریت ولیدیتورها (اعتبارسنج ها) و استیکینگ ETH بود. در این مرحله، زنجیره بیکن به تنهایی تراکنش های کاربر را پردازش نمی کرد، بلکه صرفاً به عنوان ستون فقرات لایه اجماع آینده عمل می کرد و زیرساخت لازم برای مکانیسم اثبات سهام را فراهم می آورد. این اقدام، یک گام حیاتی برای اطمینان از پایداری و عملکرد صحیح PoS قبل از ادغام کامل با شبکه اصلی بود.

ادغام (The Merge)

مهم ترین و پیچیده ترین نقطه عطف در تاریخ تکامل اتریوم، رویداد ادغام (The Merge) بود.
تاریخ فعال سازی: 15 سپتامبر 2022 (24 شهریور 1401)

در این مرحله، زنجیره اصلی اتریوم (که مسئول اجرای قراردادهای هوشمند و حفظ تاریخچه تراکنش ها بود) به زنجیره بیکن مبتنی بر اثبات سهام متصل شد. این به معنای پایان کامل مکانیسم اثبات کار (PoW) و استخراج اتریوم با استفاده از ماینرها بود. پس از مرج، شبکه اتریوم کاملاً بر اثبات سهام متکی شد و ولیدیتورها (استیک کننده ها) جایگزین ماینرها شدند. تاثیرات فوری این ادغام شامل کاهش چشمگیر مصرف انرژی شبکه (حدود 99%) و آمادگی برای پیاده سازی بهبودهای مقیاس پذیری در آینده بود. این رویداد، نه تنها یک تغییر فنی، بلکه یک دستاورد بزرگ مهندسی در دنیای بلاک چین محسوب می شود.

ادغام اتریوم با زنجیره بیکن در سپتامبر 2022، یکی از بزرگترین تحولات در تاریخ بلاک چین بود که نشان دهنده تغییر پارادایم از مصرف انرژی بالا به پایداری زیست محیطی در شبکه های غیرمتمرکز است.

ارتقاء های پس از مرج: نقشه راه آتی اتریوم

پس از موفقیت آمیز بودن ادغام، نقشه راه اتریوم شامل مجموعه ای از ارتقاء های بعدی است که با نام های کنایه آمیز The Surge, The Scourge, The Verge, The Purge و The Splurge شناخته می شوند. هر یک از این فازها به جنبه خاصی از مقیاس پذیری، امنیت و پایداری شبکه می پردازد.

ارتقاء Shanghai / Capella (Shapella)

این ارتقاء، اولین به روزرسانی مهم پس از ادغام بود.
تاریخ فعال سازی: 12 آوریل 2023 (23 فروردین 1402)

Shanghai (در لایه اجرا) و Capella (در لایه اجماع) به طور همزمان اجرا شدند و به همین دلیل به نام Shapella معروف شدند. مهم ترین قابلیت اضافه شده در این ارتقاء، امکان برداشت اتریوم های استیک شده توسط ولیدیتورها بود. قبل از این، ETHهای استیک شده در زنجیره بیکن قفل بودند و امکان برداشت آن ها وجود نداشت. این ویژگی، نگرانی های مربوط به نقدینگی را برطرف کرد و اعتماد به فرآیند استیکینگ را افزایش داد.

ارتقاء Cancun-Deneb (Dencun)

یکی دیگر از ارتقاء های حیاتی در مسیر مقیاس پذیری اتریوم.
تاریخ فعال سازی: 13 مارس 2024 (23 اسفند 1402)

Dencun (نام ترکیبی از Cancun در لایه اجرا و Deneb در لایه اجماع) شامل پیاده سازی Proto-Danksharding از طریق EIP-4844 بود. این ارتقاء، با معرفی Blobها (Binary Large Objects)، فضایی جدید برای ذخیره داده های لایه دوم (Layer 2) در اتریوم ایجاد کرد. هدف اصلی Blobها، کاهش چشمگیر هزینه های تراکنش در راهکارهای مقیاس پذیری لایه دوم مانند رول آپ ها (Rollups) است. با این تغییر، تراکنش های انجام شده بر روی شبکه های لایه دوم می توانند با هزینه بسیار کمتری داده های خود را بر روی زنجیره اصلی اتریوم منتشر کنند و این امر، مقیاس پذیری و کارایی کلی اکوسیستم را بهبود می بخشد.

ارتقاء های آتی: Surge (Sharding), Scourge, Verge, Purge, Splurge

نقشه راه اتریوم به اینجا ختم نمی شود و چندین ارتقاء دیگر در افق پیش رو قرار دارند:

• The Surge (شاردینگ): این فاز بر افزایش چشمگیر مقیاس پذیری از طریق پیاده سازی شاردینگ متمرکز است. شاردینگ به معنای تقسیم شبکه اتریوم به چندین شارد یا بخش کوچک تر است که هر یک قادر به پردازش تراکنش ها به صورت موازی هستند. این امر می تواند ظرفیت پردازش تراکنش را به صدها هزار در ثانیه برساند. مفهوم Danksharding نیز نسخه ای پیشرفته از شاردینگ است که بهینه سازی های بیشتری در زمینه ذخیره سازی داده ها و کارایی شبکه ارائه می دهد.
• The Scourge: این فاز به مقابله با مسائل مربوط به سانسور و تمرکز ولیدیتورها می پردازد و اطمینان حاصل می کند که شبکه اتریوم حتی در مواجهه با خطرات احتمالی، غیرمتمرکز و مقاوم باقی بماند.
• The Verge: هدف این مرحله، آسان تر کردن اعتبارسنجی شبکه برای کاربران عادی است. با پیاده سازی درختان ورکل (Verkle Trees)، اندازه داده های مورد نیاز برای اجرای یک نود کاهش می یابد و این امر به غیرمتمرکزسازی بیشتر شبکه کمک می کند.
• The Purge: این فاز به حذف داده های قدیمی و بلااستفاده از شبکه می پردازد تا بار ذخیره سازی بر روی نودها کاهش یابد. این کار، نگهداری و اجرای نودها را ساده تر کرده و کارایی شبکه را افزایش می دهد.
• The Splurge: این فاز شامل مجموعه ای از بهبودها و بهینه سازی های کوچکتر و متفرقه است که به تکمیل نهایی نقشه راه اتریوم کمک می کنند و تجربه کاربری و توسعه دهنده را بهبود می بخشند.

این مراحل نشان دهنده تعهد بلندمدت به توسعه و بهبود اتریوم هستند و هر یک با هدف رفع چالش های خاص و آماده سازی شبکه برای پذیرش گسترده تر طراحی شده اند.

تفاوت های اساسی اتریوم (پیش از مرج) و اتریوم اثبات سهام

تکامل اتریوم از مکانیزم اثبات کار به اثبات سهام، تغییرات بنیادینی را در ساختار و عملکرد این بلاک چین به ارمغان آورده است. درک این تفاوت ها برای شناخت مزایا و معایب هر دو رویکرد و همچنین آینده شبکه اتریوم ضروری است. در جدول زیر، مهم ترین وجوه تمایز اتریوم پیش از مرج (با مکانیسم PoW) و اتریوم پس از مرج (با مکانیسم PoS) به صورت جامع مقایسه شده اند:

ویژگی	اتریوم (پیش از مرج – PoW)	اتریوم (پس از مرج – PoS)
مکانیسم اجماع	اثبات کار (Proof-of-Work – PoW)	اثبات سهام (Proof-of-Stake – PoS)
تأییدکنندگان شبکه	ماینرها (Miners) با استفاده از سخت افزارهای قدرتمند	ولیدیتورها (Validators) با استیکینگ 32 ETH
مصرف انرژی	بسیار بالا (مشابه مصرف یک کشور کوچک)	بسیار پایین (کاهش حدود 99% نسبت به PoW)
تعداد تراکنش در ثانیه (TPS)	حدود 15-30 TPS	حدود 100 TPS در حال حاضر (با شاردینگ تا 100,000+ TPS)
امنیت	متکی بر توان محاسباتی و هزینه های بالا برای حمله 51%	متکی بر ETH استیک شده و مکانیزم Slash (جریمه ولیدیتورهای مخرب)
شاردینگ	عدم وجود (همه نودها کل تراکنش ها را پردازش می کنند)	در حال پیاده سازی (تقسیم شبکه برای پردازش موازی)
قابلیت مقیاس پذیری	پایین، محدود به ظرفیت تک زنجیره	بالا، از طریق شاردینگ و راهکارهای لایه دوم
مدل تورم/کاهش تورم	تورمی (پاداش بلوک ثابت برای ماینرها)	پتانسیل کاهش تورم (با EIP-1559 و پاداش های متغیر ولیدیتورها)
کارمزد تراکنش (Gas Fee)	بالا در زمان اوج شلوغی شبکه	پتانسیل کاهش در آینده (با Proto-Danksharding و شاردینگ)

این تغییرات بنیادی نه تنها بر جنبه های فنی شبکه تأثیر گذاشته اند، بلکه پیامدهای گسترده ای برای اقتصاد توکنی اتریوم، کاربردهای آن و جایگاهش در اکوسیستم بلاک چین جهانی نیز به همراه داشته اند.

مزایای چشمگیر ناشی از تکامل اتریوم

تکامل اتریوم به سمت اثبات سهام، مجموعه ای از مزایای کلیدی را به همراه داشته که هر یک به تقویت جایگاه این شبکه به عنوان یک پلتفرم پیشرو در دنیای بلاک چین کمک می کنند. این مزایا، مستقیماً به اهداف اولیه ارتقاء یعنی مقیاس پذیری، امنیت و پایداری شبکه مربوط می شوند.

افزایش چشمگیر مقیاس پذیری

یکی از بزرگترین محدودیت های اتریوم پیشین، ظرفیت پایین پردازش تراکنش ها بود که منجر به ازدحام شبکه و هزینه های بالا می شد. با پیاده سازی اثبات سهام و توسعه شاردینگ (که بخش مهمی از فاز Surge است)، اتریوم پتانسیل دستیابی به ده ها هزار تراکنش در ثانیه (TPS) را پیدا کرده است. این افزایش ظرفیت به این معنی است که برنامه های غیرمتمرکز (dApps) و پروتکل های دیفای (DeFi) می توانند بدون مواجهه با تنگناهای عملکردی، کاربران بیشتری را پشتیبانی کنند. ارتقاء Dencun و معرفی Blobs نیز نقش مهمی در کاهش هزینه های لایه دوم ایفا می کند که خود به افزایش کارایی و مقیاس پذیری کلی اکوسیستم کمک می کند.

کاهش 99% مصرف انرژی

انتقال از اثبات کار به اثبات سهام، یک دستاورد عظیم در زمینه پایداری زیست محیطی است. ماینینگ مبتنی بر PoW نیازمند مصرف برق بسیار زیادی بود که مورد انتقاد شدید فعالان محیط زیست قرار می گرفت. با جایگزینی ماینرها با ولیدیتورها (که صرفاً با استیک کردن ETH خود به امنیت شبکه کمک می کنند)، مصرف انرژی اتریوم بیش از 99 درصد کاهش یافت. این تغییر، اتریوم را به یکی از سبزترین بلاک چین های بزرگ تبدیل کرده و جذابیت آن را برای سرمایه گذاران و شرکت هایی که به دنبال راه حل های پایدار هستند، به شدت افزایش داده است.

افزایش امنیت شبکه

مکانیسم اثبات سهام نه تنها مقیاس پذیری را افزایش می دهد، بلکه امنیت شبکه را نیز از جنبه های جدیدی تقویت می کند. در PoS، ولیدیتورها باید مقدار قابل توجهی ETH (32 ETH) را استیک کنند. اگر ولیدیتوری رفتار مخرب داشته باشد یا پروتکل را نقض کند، بخشی یا تمام ETH استیک شده اش جریمه (Slashing) می شود. این مکانیزم، انگیزه قوی برای رفتار صادقانه ایجاد می کند. علاوه بر این، حمله 51 درصدی در یک شبکه PoS، بسیار پرهزینه تر و غیرعملی تر از PoW است، زیرا مهاجم باید بخش عمده ای از کل ETH استیک شده را در اختیار داشته باشد که به دلیل حجم بالای سرمایه مورد نیاز، عملاً غیرممکن است.

کاهش قابل توجه کارمزدهای تراکنش

یکی از دغدغه های اصلی کاربران اتریوم، کارمزدهای بالای گس (Gas Fees) بود که گاهی اوقات از ارزش خود تراکنش نیز بیشتر می شد. در حالی که ادغام به تنهایی تأثیر مستقیمی بر کاهش گس فی نداشت، فازهای بعدی مانند شاردینگ و به خصوص Proto-Danksharding (با EIP-4844 و Blobs) نقش کلیدی در حل این مشکل دارند. با افزایش فضای داده برای راهکارهای لایه دوم و پردازش موازی تراکنش ها، فشار بر زنجیره اصلی کاهش یافته و در نتیجه، کارمزدهای تراکنش در لایه های دوم که اکثر کاربران از آن ها استفاده خواهند کرد، به شدت کاهش می یابد و اتریوم را به پلتفرمی مقرون به صرفه تر برای استفاده روزمره تبدیل می کند.

افزایش جذابیت برای توسعه دهندگان و کاربران dApps

با بهبود مقیاس پذیری و کاهش کارمزدها، اتریوم به پلتفرمی بسیار جذاب تر برای توسعه دهندگان برنامه های غیرمتمرکز (dApps)، پروتکل های دیفای، بازارهای NFT و سایر نوآوری های وب 3.0 تبدیل می شود. کارمزد کمتر و سرعت بیشتر، تجربه کاربری را به شکل چشمگیری بهبود می بخشد و پذیرش گسترده تر فناوری بلاک چین را تسهیل می کند. این مزایا، در نهایت به رشد و شکوفایی بیشتر اکوسیستم اتریوم منجر می شوند.

چالش ها و ملاحظات در مسیر تکامل اتریوم

با وجود مزایای بی شمار ارتقاء به اتریوم اثبات سهام، این مسیر خالی از چالش ها و نگرانی ها نبوده است. پیچیدگی فنی و مقیاس عظیم این پروژه، ملاحظاتی را به همراه داشته که تیم توسعه دهنده و جامعه اتریوم به دقت آن ها را مدیریت کرده اند.

پیچیدگی فنی و زمان بر بودن پیاده سازی

تغییر مکانیزم اجماع یک شبکه بلاک چین فعال و بزرگ مانند اتریوم، یک پروژه مهندسی بی سابقه و فوق العاده پیچیده بود. هماهنگی میان هزاران توسعه دهنده، اطمینان از سازگاری پروتکل های جدید با برنامه های موجود، و انجام تست های جامع، نیازمند زمان و منابع فراوانی بود. این پیچیدگی فنی، یکی از دلایل اصلی طولانی شدن فرآیند تکامل اتریوم بود که از سال 2014 آغاز شد و تا به امروز نیز ادامه دارد. هر مرحله از ارتقاء، نیازمند برنامه ریزی دقیق و اجرای بی نقص بود تا از بروز خطاها و مشکلات احتمالی جلوگیری شود.

نگرانی های اولیه درباره تمرکزگرایی احتمالی

یکی از انتقادات رایج به مدل اثبات سهام، نگرانی در مورد تمرکزگرایی احتمالی بود. برای تبدیل شدن به یک ولیدیتور در اتریوم، نیاز به استیک کردن 32 ETH وجود دارد که برای بسیاری از کاربران عادی یک سرمایه قابل توجه محسوب می شود. این موضوع، این نگرانی را ایجاد می کرد که قدرت اعتبارسنجی شبکه در دستان تعداد محدودی از نهنگ ها (دارندگان بزرگ اتریوم) یا استخرهای استیکینگ بزرگ متمرکز شود. با این حال، جامعه اتریوم با توسعه راهکارهایی مانند استیکینگ غیرمتمرکز (Liquid Staking) و تلاش برای کاهش موانع ورود به ولیدیتوری، در پی مقابله با این تمرکزگرایی هستند.

با وجود نگرانی های اولیه در مورد تمرکزگرایی، جامعه اتریوم به طور فعال در حال توسعه راهکارهایی مانند استیکینگ غیرمتمرکز و Liquid Staking است تا اطمینان حاصل کند که قدرت اعتبارسنجی شبکه در آینده نیز به صورت گسترده توزیع شود.

ریسک های امنیتی ناشناخته در مکانیسم PoS

در حالی که مکانیسم اثبات کار (PoW) سال ها مورد آزمایش و بررسی قرار گرفته و امنیت آن در برابر انواع حملات اثبات شده بود، اثبات سهام (PoS) یک رویکرد نسبتاً جدیدتر در مقیاس اتریوم است. اگرچه تست های گسترده ای انجام شده و مکانیزم هایی مانند Slashing برای جلوگیری از رفتار مخرب طراحی شده اند، اما همیشه احتمال وجود نقاط ضعف یا آسیب پذیری های ناشناخته در یک سیستم پیچیده وجود دارد. تیم اتریوم به طور مداوم بر امنیت شبکه نظارت دارد و به سرعت به هرگونه تهدید احتمالی واکنش نشان می دهد.

مسائل مربوط به نقدینگی ETHهای استیک شده پیش از آپدیت Shanghai

پیش از ارتقاء Shanghai/Shapella در آوریل 2023، اتریوم های استیک شده توسط ولیدیتورها در زنجیره بیکن قفل بودند و امکان برداشت آن ها وجود نداشت. این مسئله برای سرمایه گذارانی که ETH خود را استیک کرده بودند، نگرانی هایی در مورد نقدینگی ایجاد می کرد. با فعال سازی قابلیت برداشت، این نگرانی ها تا حد زیادی برطرف شد و اعتماد به سیستم استیکینگ اتریوم افزایش یافت. با این حال، مدیریت برداشت ها به گونه ای که بازار را تحت تأثیر قرار ندهد، نیازمند یک مکانیزم هوشمندانه بود که به خوبی پیاده سازی شد.

این چالش ها نشان می دهند که مسیر تکامل اتریوم یک خط مستقیم نبوده و با تلاش مداوم برای نوآوری، حل مشکلات و بهبود مستمر همراه است.

تاثیر تکامل شبکه بر ارزش و جایگاه ارز دیجیتال اتریوم (ETH)

یکی از مهم ترین ابهاماتی که در مورد «اتریوم 2» وجود داشت، این بود که آیا یک ارز دیجیتال جدید با نام «ETH2» عرضه خواهد شد یا خیر. پاسخ قطعی این است که ارز دیجیتال ETH پس از ارتقاء نیز همان ETH قبلی است و هیچ توکن جدیدی با نام «اتریوم 2» برای خرید وجود ندارد. این ارتقاء، صرفاً یک تحول در پروتکل اصلی شبکه است و نه یک تقسیم (Fork) که منجر به ایجاد یک کوین جدید شود. بنابراین، دارندگان ETH نیازی به هیچ اقدامی برای تبدیل دارایی های خود نداشتند و ارزش و موجودی ETH آن ها بدون تغییر باقی ماند.

با این حال، تکامل شبکه اتریوم تأثیرات عمیق و مثبتی بر مدل اقتصادی و جایگاه بلندمدت ارز دیجیتال ETH داشته است:

1. تغییر مدل عرضه و اقتصاد توکنی:
   • سهام گذاری (Staking) و کاهش عرضه جدید: با انتقال به اثبات سهام، پاداش های بلاک به جای ماینرها، به ولیدیتورها پرداخت می شود. مکانیزم EIP-1559 که پیش از مرج فعال شد، بخشی از کارمزد تراکنش ها را می سوزاند. این سوزاندن کارمزد به همراه پاداش های استیکینگ که معمولاً کمتر از پاداش های ماینینگ بودند، به کاهش نرخ تورم ETH و حتی در دوره هایی به کاهش تورم (Deflation) منجر شده است. کاهش عرضه جدید و در برخی موارد، کاهش کل عرضه، می تواند به افزایش کمیابی ETH و در نتیجه، افزایش تقاضا و قیمت آن در بلندمدت کمک کند.
   • ETH به عنوان دارایی بازده زا: قابلیت استیکینگ ETH، این امکان را برای دارندگان فراهم می کند که با قفل کردن دارایی های خود و مشارکت در امنیت شبکه، پاداش دریافت کنند. این امر ETH را به یک دارایی بازده زا تبدیل می کند که می تواند جذابیت آن را برای سرمایه گذاران بلندمدت افزایش دهد.
2. پتانسیل افزایش تقاضا و رشد قیمت:
   • بهبود کارایی و کاهش کارمزدها: با افزایش مقیاس پذیری و کاهش هزینه های تراکنش (به ویژه پس از ارتقاء Dencun و شاردینگ)، شبکه اتریوم برای کاربران و توسعه دهندگان جذاب تر می شود. این بهبودها می توانند منجر به افزایش فعالیت در شبکه، رشد تعداد dApps و حجم تراکنش ها شوند. تقاضای بیشتر برای استفاده از شبکه به طور مستقیم بر تقاضا برای ETH (به عنوان گس و دارایی اصلی شبکه) تأثیر می گذارد و می تواند به افزایش قیمت آن منجر شود.
   • جایگاه اتریوم به عنوان پلتفرم اصلی وب 3.0 و dApps: اتریوم همچنان به عنوان پلتفرم اصلی برای نوآوری های وب 3.0، از جمله امور مالی غیرمتمرکز (DeFi)، توکن های غیرمثلی (NFTs) و بازی های بلاک چینی شناخته می شود. با رفع محدودیت های مقیاس پذیری، اتریوم می تواند جایگاه خود را به عنوان زیرساخت غالب برای این فناوری های نوظهور مستحکم تر کند که این امر به طور مستقیم بر ارزش ذاتی ETH تأثیر مثبت می گذارد.

در مجموع، تکامل اتریوم نه تنها به معنای بهبود فنی یک بلاک چین بود، بلکه یک بازتعریف از مدل اقتصادی و کاربردی ETH را نیز به همراه داشت. این تغییرات، پتانسیل بالایی برای رشد و تقویت جایگاه ETH در بازارهای مالی دیجیتال و اکوسیستم گسترده تر وب 3.0 ایجاد کرده است. سرمایه گذاران و توسعه دهندگان به دقت این تحولات را دنبال می کنند، زیرا آن ها مسیر آینده یکی از مهم ترین دارایی های دیجیتال را تعیین می کنند.

آینده اتریوم: یک شبکه در حال تکامل دائمی

مسیر تکامل اتریوم از یک بلاک چین مبتنی بر اثبات کار به یک سیستم پیشرفته اثبات سهام، دستاوردهای بزرگی را به همراه داشته است. از راه اندازی زنجیره بیکن در دسامبر 2020 تا ادغام تاریخی در سپتامبر 2022 و ارتقاء های کلیدی Shanghai و Dencun، اتریوم موفق شده است بسیاری از چالش های بنیادین خود را حل کند و به پلتفرمی کارآمدتر، پایدارتر و مقیاس پذیرتر تبدیل شود. این مراحل نه تنها نشان دهنده توانایی های فنی چشمگیر تیم توسعه دهنده هستند، بلکه تعهد جامعه اتریوم به نوآوری مستمر را نیز منعکس می کنند.

این تحولات، اتریوم را در موقعیتی بی سابقه قرار داده است. مصرف انرژی به میزان قابل توجهی کاهش یافته، امنیت شبکه تقویت شده و بستر لازم برای افزایش چشمگیر مقیاس پذیری فراهم آمده است. راهکارهایی مانند شاردینگ و Proto-Danksharding، ظرفیت شبکه را برای پشتیبانی از ده ها هزار تراکنش در ثانیه افزایش می دهند و هزینه های کارمزد را کاهش می دهند. این بهبودها، اتریوم را به پلتفرمی جذاب تر برای توسعه دهندگان برنامه های غیرمتمرکز، پروتکل های دیفای و سایر نوآوری های وب 3.0 تبدیل می کنند.

با این حال، مهم است که به یاد داشته باشیم تکامل اتریوم به پایان نرسیده است. نقشه راه بلندمدت اتریوم شامل فازهای The Surge, The Scourge, The Verge, The Purge و The Splurge است که هر یک به جنبه های مختلفی از مقیاس پذیری، امنیت، غیرمتمرکزسازی و تجربه کاربری می پردازند. این به معنای آن است که اتریوم یک پروژه زنده و در حال رشد است که به طور مداوم در حال بهبود و بهینه سازی است. این چشم انداز روشن، نویدبخش آینده ای پربار برای اکوسیستم اتریوم و جایگاه آن به عنوان زیرساخت اصلی اقتصاد غیرمتمرکز جهانی است.