انوشیروانی: می توانستم علیه رستمی شکایت کنم/روزی که آمدم برخی گفتند با سر در باتلاق شیرجه زدی/ هیچ مراوده مالی با نصیرشلال ندارم+ فیلم

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری کوبار، وزنه برداری از جمله رشته هایی بود که سال گذشته فراز و نشیب هایی هم در بحث فنی داشت و هم مدیریتی. سجاد انوشیروانی به عنوان یکی از قهرمانان صاحب نام این رشته در حوزه مدیریتی با چالش هایی هم از نظر مدیریتی روبرو بود و هم از نظر فنی. امسال هم که در سال المپیک به سر می بریم او و همکارانش در فدراسیون روزهای راحتی را در پیش ندارند چرا که هموراه از وزنه برداری به عنوان یکی از رشته های مدال آور در المپیک انتظارات بالاست. در زیر می توانید گزیده ای از مهمترین صحبت های انوشیروانی را بخوانید:

* قهرمانانی که در فدراسیون کنار من هستند نسبت به هم احترام قایل هستند و با ذهنیت مثبت کنار هم می نشینند

* روزی که سرپرست فدراسیون شدم، برخی دوستان گفتند با سر در باتلاق شیرجه زدی

* یکتا جمالی هر موقع بخواهد با کمک دستگاه ها می تواند برگردد

* منظور داریوش ارجمند این نبوده که زنان وزنه برداری نکنند

*آقایان رضازاده، محمد نصیری و توکلی اسطوره هستند و اگر در مورد اینها کسی با ادبیات پایین صحبت کند، برخورد می کنم

* من کسی را دشمن نمی دانم اما گاهی از افرادی مصاحبه گرفته می شود که توهین به جامعه وزنه برداری است

* به خاطر ترک تشریفات فدراسیون قبلی برای اجاره سالن برای برگزاری کنسرت اکنون 25 میلیارد علیه فدراسیون رای داده اند

* از حضورم در فدراسیون اصلا پشیمان نیستم من خیلی دوست دارم در جایی کار کنم که این قدر بهم ریختگی دارد

*باید چند کار جهادی در وزنه برداری انجام دهم

* من شرمنده خانواده هستم و واقعا نمی توانم برای آنها زمان بگذارم

*  در مورد المپیک نمی خواهم بگویم ته دلم قرص است اما حتماً استرس داریم 

*این جوانانی که به تیم ملی اضافه کردیم  باید در 2025 با اقتدار قهرمان دنیا شویم

*کسانی که فکر می کنند حضور نصیرشلال برای رفاقت است کارشناسی به قضیه نگاه نمی کنند

*هیچ مراوده مالی، اقتصادی و اجتماعی با نصیرشلال ندارم

* می توانستم بابت ادعای کیانوش رستمی علیه خودم در صحبتش با وزیر از او شکایت کنم

* فدراسیون جهانی نوشت کیانوش قهرمان بزرگی است ولی ما مسیر مشخصی که تعیین کردیم را دنبال می کنیم

* رستمی نامه از فدراسیون کوزوو آورد اما بررسی کردیم دیدیم روابط ایران با این کشور خوب نیست

*رستمی به من ضربه زده و به خاطر او از تیم ملی بیرون آمدم اما هیچ وقت با او قطع رابطه نمی کنم

* دو بار قصد داشتم به دیدار علی مرادی بروم اما خانواده اش اجازه ندادند

* مسایل فدراسیون گذشته باید بررسی شود

*به عنوان یک عضو جامعه ورزش از علیرضا دبیر بسیار ممنونم، او عاشقانه برای کشتی کار می کند

* مردم اقبالشان به فوتبال بیشتر است و من هم به دایی افتخار می کنم

در زیر می توانید متن کامل گفت و گو را بخوانید:

کوبار: ابتدا از فراز و نشیب هایی که در این مدت در فدراسیون داشتید بگویید.

در این یک سال که با علاقه آمدیم و دوست داریم به فدراسیون کمک کنیم و کاری انجام دهیم، تلخی و شیرینی زیادی را تجربه کردیم، اما قاعده کار هست و با تلخی ها کنار آمده ایم. حدود 21 سال در وزنه برداری هستیم و به انواع مختلف در کنار تیم های ملی بودیم. در مجموع سعی کردیم با کمک قهرمانان بزرگ و همکاران عزیز کار را پیش ببریم و رفته رفته بهتر بشویم. 

کوبار: تصور خیلی ها بر این بود با وجود افراد مثل بهداد سلیمی و حسین رضا زاده و حسین توکلی و غیره کار شما برای مدیریت سخت شود و یک جایی همه با هم به مشکل بخورید. معمولا در ورزش ما بزرگان در یک جا نمی توانند کار کنند.

این بزرگی خود این عزیزان است و اعتقادم  بر این است که اینها همیشه از مقوله ای حرف می زدند و دوست داشتند به شکل های مختلف به وزنه برداری کمک کنند؛ این مقوله تعاون است. خیلی به تخصص شان علاقه دارند و دوست دارند کمک کنند. به شرط اینکه فضای واقعی به آنها داده شود و با آنها روراست باشیم و از آنها کمک واقعی بخواهید و کنارشان باشید. در فدراسیون، جایگاه ها معنا ندارد و همه دوست دارند مشکل به طریقی رفع شود. دغدغه همه ما دور زمین وزنه برداری است. خوشبختانه هر بار که کنار هم برای تصمیم گیری نشستیم، همه نسبت به هم با گذشت بودند و الان یکی دیگر از مقوله های شاخصی که باعث شد این قهرمانان کنارهم باشند این است که نسبت به هم احترام قایل هستند و با ذهنیت مثبت کنار هم می نشینند.

کوبار: یعنی این قضیه نیست که در حال تحمل همدیگر باشید؟ 

نه اصلا. اگر این طور بود رفت و آمد ها به این شکل اتفاق نمی افتاد و همه دلی به فدراسیون می آیند. هر زمان که نیاز داشتیم منصفانه همه کمک کردیم. 

کوبار: در یک سال گذشته این طور که خبر داریم با مسایل مالی مختلفی دست و پنجه نرم کردید. به خصوص این شکایت آخری که سر برگزاری کنسرتی بوده و در مسیر دادگاه رفت و آمد دارید. 

زمانی که مسیولیت را گرفتم که قراردادی در فدراسیون قبلی بود و تمام شده بود. برای آن قرارداد شرایطی گذاشتند که نمی توانستیم تصمیم گیرنده باشیم و باید به سمت کارشناسی و کار های قانونی می رفت. دوستان اصرار داشتند با ترک تشریفات این کار را انجام دهیم و به آنها فضا بدهیم که ضرری که ادعا می کردند را جبران کنند، اما آنجا با قوانین ساده و جاری کشور تصمیم گرفتیم و مجبور بودیم تشریفات قانونی را انجام دهیم و به توافق نهایی نرسیدیم. دوستان شکایت کردند و در دادگاه بدوی رای گرفتند و اکنون منتظر هستیم در دادگاه تجدیدنظر برویم و ان شاءالله بتوانیم در دادگاه تجدیدنظر دفاع کنیم. آنها هم مدعی هستند که حق از آنها  پایمال شده و رییس قبلی توجهی به پایمال شدن حق شان نداشته است. رای صادر شده، رای داوری است و از ابتدا ما به بحث داوری ایراد می گرفتیم.  فدراسیون با قوانین دولتی اداره می شود و اگر مدیریت آن با آیین نامه و بخشنامه است به این علت است که از طریق وزارت ورزش جاری شده و به همین علت ما اعتقاد داشتیم داور باید برای قراردادی که یک طرف آن دولت است، حتما شخص نباشد چون عین قانون است. ما به همین طریق دفاع کردیم.

مشکلی که ایجاد شد این است که، سنا را یک سال دیرتر به ما تحویل دادند. روز های اول بود که سنا را به ما تحویل دادند و در بحث دریافت ابلاغیه و بخشنامه ها مشکل داشتیم، پیام را دیر خواندیم، اما امیدواریم این رای در تجدیدنظر شکسته شود. مبلغ این رای 25 میلیارد تومان است. قرار شد با دوستان در فضای واقعی جلسه داشته باشیم، کارشناس رسمی دادگستری در خصوص ضرر های احتمالی نظر بدهد، قیمت گذاری کنند و قیمت کارشناس دادگستری را مورد توافق قرار دهیم و به آنها بپردازیم که هنوز به ما جواب ندادند. در مجموع به خود رای و داور که شخصی است و مرجع قانونی دولتی نبوده است، اعتراض داریم. اعتراض را به جای دیگر هم بردیم و دوستان در جریان هستند و اعتقادمان بر این است که مشکل طبیعی است و برای هر کسی به وجود می آید، اما سعی کردیم تا به امروز این رای را بشکنیم. 

کوبار: با این وضعیت چطور می خواهید در این رشته آبادانی ایجاد کنید؟ از این وضعیتی که دیدید پشیمان نشدید؟ 

روزی که آمدیم تقریبا می دانستیم چه خبر است. عمق را می دانستیم، اما نه به این حد. اصلا پشیمان نیستم من خیلی دوست دارم در جایی کار کنم که این قدر بهم ریختگی دارد.  دوست دارم در جایی کار کنم که کار را بالا ببرم. روزی خودم را موفق می دانم که مشکلی را حل کرده باشم. 

کوبار: خب از این همه مشکل هراس ندارید؟

چاره ای نیست و زمانی که مسیولیتی را پذیرفتیم باید تاوان هم بدهیم حالا یا مثبت یا منفی. اتفاقا روزی که مسیولیت را قبول کردم و سرپرست فدراسیون شدم، دوستان گفتند با سر در باتلاق شیرجه زدی اما من این طور نگاه نمی کنم. یک مسیول باید توانایی داشته باشد که خودش را در این شرایط نشان دهد. جایی که آباد است و گل و بلبل باشد. متاسفانه در وزنه برداری کشور کار زیربنایی خوبی انجام نشده است. در کل کشور در اکثر استان ها مشکل زیرساخت داریم. در یک سال و نیم اخیر سالن هایی که در اختیار ماست 11 سالن به سالن های وزنه برداری اضافه شده است. روی جامعه آماری ما کار نشده است و کار زیربنایی در سخت افزار نکردیم و همچنان وابسته به این هستیم که تجهیزات استاندارد خارجی وارد کنیم. سال های قبل راحت تر بود. تامین مالی و بودجه و تامنی ارز در سال های قبل راحت تر بود. فدراسیون به مجمع قول داده که در دو سال بعد از گذشت فدراسیون، تجهیزاتی را خریداری کند که در کل کشور قسمت عمده مشکلات سخت افزاری را حل کند. در شرف انجام این کار هستیم و منابع آن در حال تامین است و دو سال پشت سر هم این کار را انجام می دهیم. اگر این کار را انجام دهیم به لحاظ سخت افزار، مشکلات استان ها به حداقل می رسد.

کوبار: به نظر می رسد با این شرایط باید کار جهادی کنید.

باید چند کار جهادی در وزنه برداری انجام دهم. جهای وظیفه من است و به این معنا جهادی که باید به دنبال آن دوید. یکی بحث سخت افزار است که باید ریشه ای حل شود که بتوانیم ادعا کنیم در استعدادیابی موفق شویم. دیگری بحث کمپ تیم های ملی است که واقعا تعمیرات اساسی انجام نشده است و حجم زیادی از کار هایی که انجام می دهیم در حدود 30 هزار میلیارد تومان است. خوابگاه هم با سالن بدنسازی در آخر فروردین در اختیار قرار می گیرد. آنجا خوابگاه است و قرار است فدراسیون را از آنجا خارج کنیم. استفاده خوابگاه برای کمپ تیم های ملی است و ظرفیت به گونه ای است که کل تیم های ملی را ساپورت کند. وقتی دفتر فدراسیون آنجاست به تیم های پایه آسیب می زند. یکی کمپ باید بازسازی شود و دیگری رایزنی در استان ها در بحث زیرساخت آنهاست. در همه استان ها آمار گرفته شده و در حال برنامه ریزی هستیم؛ باید با شورای عالی استان ها و شهرداری و سازمان برنامه و بودجه، استانداری و فرمانداری به صورت گروهی برنامه ریزی کنیم. برنامه بعدی حضور در استانها، رایزنی در رفع مشکل سخت افزار و زیرساخت است.

نکته بعدی که خیلی به ان تکیه می کنیم ساماندهی آموزشی است که فاجعه بود. 5 الی 6 ماه ساماندهی کردیم، سامانه خریداری کردیم و می توانیم تدریس تخصصی داشته باشیم. اولین دوره تدریس خصوصی را داشتیم که به این شکل در تاریخ وزنه برداری انجام نشده بود. قبلا فقط به شکل کلاس برگزار می شد. همیشه کسانی که مربی گری کردیند سواد تخصصی نداشتند. اما الان داریم سخت می گیریم و می خواهیم این فضا را به روز کنیم و کردیم و به سمت ایده آل برویم.

موضوع دیگر که روی آن تمرکز کردیم بحث درآمد ها است که خوب باشد. درآمد ما در فدراسیون 100 میلیون الی 200 میلیون در سال گذشته بود، اما امسال از 22-23 میلیارد گذشت و ان شاءالله باید به جایی برسیم که بی نیاز شویم. باید درآمدمحور باشیم تا جایی برسیم که درآمد ها چه از محل درآمد، هزینه ها را به دست بیاوریم و حال مالی مان خوب شود. ضمن اینکه به دنبال این هستیم که وزنه برداری را به سمتی ببریم بتوانیم اسپانسر ثابت داشته باشیم. دو سه اسپانسر جذب کردیم. در حال رایزنی در بدنه دولت هستیم که اسپانسر همیشگی داشته باشیم. این یکی از ماموریت هایی است که می خواهیم انجام دهیم.

کوبار:  به نظر می رسد هر چقدر در وزنه برداری جهادی کار میکنید به همان اندازه از خانواده دور می شوید. این طور هم که می دانیم شما شغل دیگری هم خارج از فضای وزنه برداری داشتید که ظاهرا به آن هم نمی رسید. 

بله واقعا؛ من شرمنده خانواده هستم و واقعا نمی توانم برای آنها زمان بگذارم. بیرون کار های شخصی می کردیم و آنها مانده و زمان برای تمام کردن آنها ندارم.هر کاری می کنم به آن نمی رسم. 

کوبار: چه بازه زمانی برای شرایط ایده آل فدراسیون پیش بینی کردید؟ 

روز اولی که در مجمع صحبت کردیم بازه زمانی 3 سال را تعیین کردیم. بعد از سه سال فدراسیون پاسخگو خواهد بود. به شرایط پایدار مالی و تجهیزاتی و زیرساختی خواهیم رسید. کار خوبی که در یک سال و نیم صورت پذیرفته این است که تمام مسابقات داخلی به موقع برگزار شده است و 90 درصد با هزینه فدراسیون برگزار شده و به استان ها تحمیل نشده است. اگر استان ها را بررسی کنید در یک سال و نیم بیشترین درصدی پرداختی را به استان ها داشته ایم و میانگین 200 تا 300 میلیون نزدیک به 600 میلیون به استان ها در بحث تجهیزات و کمک جاری کمک کردیم. اعتباری در حدود 7-8 میلیارد در سال گذشته به استان ها توزیع کردیم کل استان ها سالن های بانوان را تجهیز کردند. بحث تجهیزات خرید بحث حاضر در کشور را یک باره حل خواهد کرد. چرا به دنبال این هستیم؟ دغدغه سالن ها از لحاظ کهنگی و استهلاک سالن ها را رفع کنیم و استان ها روی استعدادیابی تمرکز کنند.

موضوع بعدی قراردادی است که با شرکت تولید کننده داخلی و خارجی داریم و آن را نهایی کردیم ماهیانه سهمیه ای از وزنه برداری به ما تعلق می گیرد و آن را به نوبت به استان ها تقسیم کنیم. باید سخت افزار را تا دو سال به شرایطی برسانیم که هر استانی مشکل سخت افزاری نداشته باشد. اینها کار هایی است که باید از خیلی قبل در وزنه برداری انجام می شد. مثل پوشک کشتی که در هر سالن 3 تا اضافه وجود دارد یعنی تا 10 سال آینده ذهن آماده دارد که مشکل ندارد. برخی استان های ما این توانمندی را ندارند. انصافا بعضی از روسای هییت ها شبانه روزی فعالیت می کنند و پای اهدافی که داشتند، هستند و به تنهایی کار را در آورده اند و این نقطه عطف ماست. 

کوبار: الان برای اردوها مشکلی نیست؟

12 ماه مستمر اردو گذاشتیم. 2 ماه و نیم اردو ها قطع است، چون بنا به برنامه ریزی کادرفنی تا بعد از عید حل است. 

کوبار: با همه این توصیفاتی که گفتید انچه که معیار ارزیابی کارتان در نهایت خواهد بود المپیک است. با توجه به نتایجی که در بازی های آسیایی کسب شد واقعا برای المپیک نگرانی ندارید؟ 

ببنیدی IOC آمده بلایی سر وزنه برداری آورده که محدودمان کرده است. تغییراتی در ارگان ها و مقایسه رقابت ها ایجاد کرده که تمام کشور ها را متزلزل می کند. شاید یک الی دو کشور مثل چین که دستشان پر است، مشکل نداشته باشند، اما ما مشکل داریم. از لحاظ اینکه ما دستمان خالی است. تیم ملی بزرگسالان ما 7-8 نفر از جوانانی است که در تیم ملی جوانان بودند، است. چون تیم را زبانزد کنیم و پشتوانه را به تیم اصلی بچسبانیم. المپیک دغدغه مهم ما است و سعی می کنیم با بهترین شرایط به سمت المپیک برویم. تیم های بزرگسال انصافا اقرار می کنند که متفاوت به آنها نگاه می کنیم و متفاوت تر خواهیم شد. رشته ما رکوردی است. داوودی در المپیک قبلی 240 وزنه زده و در مجموع 440 کیلو مجموع زده است. در جهانی عربستان 451 کیلو زده است و این پیشرفت در مسیر را نشان می دهد. برنامه ما این است که در المپیک 460 وزنه را رد کند. اگر رد کند، فارغ از جایگاه، روند مثبت را انجام داده ایم و وزنه بردار ارتقاء مثبت داشته است و از المپیک به المپیک 15 کیلو تغییر کند، خوب است. شما خود لاشا تالاخادزه را هم بررسی کنید می بینید شاید نسبت به المپیک قبلی افت داشته باشد حالا با هر نتیجه ای. آقای مصطفی جوادی روند رو به رشد دارد. یک نکته آسیایی کره است که 212 کیلو دو ضرب زد و 158 زد و در جهانی 169 زد و 215 طلای جهان را گرفت. اما در مسابقات جهانی مجبور بود یک وزن بالاتر بیاید. این وزن بالاتر آمدن باعث می شود که با یک وزنه بردار که فیکس 96 هست بروی رقابت کنی که قطعا به آن نمی رسی.  تنها وزنه بردار که تغییر وزن نداشت، علی داوودی بود. اگر مصطفی جوادی در 89 کیلو بازی آسیایی بود حتماً طلا یا نقره می گرفت. می خواهم بگویم که تیم ما افت نکرد تیم ما فدای تغییر اوزان شد. 

کوبار: خب این یعنی ته دل شما به المپیک قرص است؟ 

نه نمی خواهم بگویم ته دلم قرص است اما حتماً استرس داریم و دایماً فکر می کنیم.

کوبار: از طرف وزارت ورزش و میته برای المپیک تحت فشار نیستید؟ 

آنها هم ورزشی هستند، سال ها در بدنه مدیریت ورزشی هستند، شرایط را می فهمند و به ما روحیه هم می دهند، اما راهکار هم می دهند.

کوبار: اما در بازی های آسیایی توقعات را چون برآورده نکردید از نظر کمیته فکر می کنم جزو فدراسیون های موفق نبودید. 

شاید به خاطر تک مدال نقره باشد. این هم برای ما هدف است. ما گفتیم بازی های آسیایی شاید نتوانیم، اما در بازی های 2026 به فکر شکستن رکورد دو طلا در وزنه برداری هستیم  و این کار را انجام می دهیم. 2026 تیمی متفاوت از وزنه برداری خواهید دید. بنده 2026 را نشانه گرفته ام تا تیمی رو کنم تا 2028 خیالمان را راحت کند. ضمن اینکه این جوانانی که به تیم اضافه کردیم  باید در 2025 با اقتدار قهرمان دنیا شویم و تلاش می کنیم اگر بتوانیم قهرمانی فوق سنگین را به کشور بازگردانیم. 

کوبار: با همین نواب نصیرشلال این اهداف را دنبال می کنید؟ 

فعلا با نواب می رویم و مشکلی هم نداریم.

کوبار: پس ماجرای اعزام تیم بدون سرمربی چه بود و همه آن حرف و حدیث هایی که به وجود آمد؟ 

اتفاق خاصی نیفتاد. یک مقدار رسانه های ما حساس هستند. کادر فنی تیم ملی تصمیمی داشت که آن تصمیم به پیشنهاد و تصمیم کمیته فنی نقض شد. تیم تصمیم گرفت کامل نرود. وقتی تیم کامل نرفت، کادر فنی برنامه ریزی دیگر کرد و فضا را عوض کرد. این عوض کردن فضا منجر به این شد که یک رکوردگیری در تیم ملی صورت بگیرد. باعث شد کادر فنی تیم را ناقص بفرستد و تیم به لحاظ تیمی، امتیازی را دنبال نمی کرد و چند نفر دیگر را حذف کرد و سه نفر را بفرستد. سه جوان که قصد محک زدن آنها را داشت. چون سه نفر می رفت، به کادر فنی پیشنهاد دادیم که دو نفر کادر فنی برود و خودش هم گفت که نیازی نیست که برود و گفت از همین جا هماهنگ می شویم.  تیم با همان دو نفر وزنه خوب زدند.

کوبار: یعنی شما می گویید که این یک روال بوده؟ 

روال همین بود. شاید از بیرون این طور به نظر برسد که نصیرشلال قهر کرده است، اما شما واکنشی از نصیرشلال بعد از مسابقات ندیدید. اگر مشکل ریشه ای بود باید او به فدراسیون واکنش نشان می داد. حتماً دلخوری هایی وجود دارد بالاخره وقتی کادر فنی تصمیم می گیرد که تیم کامل برود، اما کمیته فنی تصمیم می گیرد تیم به صورت ناقص برود، دلخوری ایجاد می شود، اما سعی کردیم دوستانه موضوع را حل کنیم.

کوبار: در واقع این ناراحتی بیرون نزد؟ 

نه به بیرون نیامد.  روند کار این است که با قدرت نصیرشلال و کادر فنی بزرگسالان برای المپیک خوب کار کنند و اعتقاد دارم با توجه به تجربیاتی که در این مسیر دارم، نتیجه خوبی خواهند دید. من از نواب دفاع نمی کنم، اما تیم ما اول سال 1402 تحویل نواب نصیرشلال داده شد و در کره با شرایط متفاوت به تخته رفتیم.  یکی دو تا از بچه ها در مسابقات به مشکل برخورد کردند. ما رضا دهدار را بر مبنای طلا گذاشته بودیم و اگر وزنه هایی که در تمرین زده بود را در مسابقات می زد، مدال طلا می گرفت. ما براساس رکورد ها قضاوت می کنیم. مصطفی جوادی را برای مدال گذاشته بودیم، اما با اقتدار طلا گرفت. علی داوودی اگر دو ضرب آخر را انجام می داد، کار بزرگی انجام می داد، مدال طلا می گرفت. اینها روند رو به رشد تیم را نشان می دهد. با اینکه بمباران تغییرات قانون دوپینگی را می بینیم. یکباره آزمایش خون می گیرند. سه روز بعد آزمایش ادرار می گیرند. یعنی تیم ما از این لحاظ آرامش دارد و بسیار خدا را شاکریم. نزدیک به یک سال و نیم که پایش می شود یک مشکل هم نداشتیم و این نشان می دهد که ما در فضای بسیار سخت، تیم را پیش می بریم. فضا نسبت به سال های قبل خیلی تغییر کرده است. در سال های قبل سه ماه یک بار می آمدند، اما الان 20 روز یک بار به عناوین مختلف در خانه (نه در اردو) آزمایش خون می گیرند. برای اینکه ما در لس آنجلس باشیم، کنترل با شدت بالا انجام می شود و جزو رشته های کنترل هستیم و در هیچ رشته ای، کنترل به این شکل انجام نمی شود. کادر فنی ما با حساب و کتاب مسکن می دهد که خدای نکرده مشکلی پیش نیاید.

کوبار: البته جدیدا در ورزشمان اسم کسانی دوپینگی در می آید که تعجب می کنیم. 

حواس بچه ها هست و ان شاءالله مشکلی هم پیش نمی آید. انصافا با برنامه و تاکتیک خوب جلو می رویم. یک چیزی هم بگویم هر کسی گزینه نبود که مربگیری تیم ملی را در این وضعیت بدست بگیرد. 

کوبار: یعنی رفاقت شما با نواب هیچ اثری در این تصمیم گیری نداشته است؟ 

کسانی که این طور حرف می زنند مشخص است که کارشناسی به قضیه نگاه نمی کنند. بنده با تمام اینها( جامعه قهرمانی وزنه برداری)  دوست و نزدیک هستم.

کوبار: یعنی هیچ مراوده مالی و اقتصادی هم با هم ندارید؟ 

نه؛ هیچ مراوده مالی، اقتصادی و اجتماعی بنده را با نواب نصیرشلال نمی توانید ببینید. او یک شغل آزاد برای خودش دارد و بنده عضو هییت علمی دانشگاه هستم. تمام درآمد ها و مسیر درآمدی ما مشخص است و با هم متفاوت است و موضوع مشابهی با هم نداریم. دوستانی که این ها را عنوان می کنند با قصد و غرض و ایجاد اختلاف است اما بنده با حسین توکلی، کوروش باقری و بهداد سلیمی دوست هستم و پای رفاقت هم می مانم. دلیل اینکه قرار شد این کادرفنی انتخاب شود چند دلیل مشخص دارد. اول اینکه ما قصد داشتیم که نفر نفری باشد که ذهنیت قبلی نسبت به او نباشد، دوم حضور زارع در کادرفنی برای تجربه بیش از حدش در سرمربیگری تیم های ملی بوده. سومین شاخص این بود که آقای نواب نصیرشلال قهرمان المپیک است و شاخصه چهارم این بود که نواب کار تخصصی شان مربی گری است و چند دوره کمک بنده بود و به برنامه ها مسلط هستند. این تسلط را خیلی دوست داشتم و نواب از لحاظ فنی، کار بلد است.

کوبار: از این موضوع بگذریم. به مورد خاص و حاشیه ساز کیانوش رستمی برسیم. به تازگی هم با وزیر ورزش نشست آنلاینی داشته است. 

در خصوص این موضوع زیاد صحبت نمی کنم، او اظهاراتی را هم در جلسه مطالبات مردمی رییس جمهور از وزیر مطرح کرده است. جا دارد از آقای وزیر تشکر می کنم که پیگیر مشکلات هستند و با دید باز در این نشست جواب داد. ادعایی کیانوش رستمی در این نشست کرده مبنی بر اینکه سجاد انوشیروانی به فدراسیون جهانی پیام داده و گفته که به هیچ وجه اجازه ندهید کار این درست شود. من می توانم بابت این ادعا شاکی باشم و شکایت کنم و او اگر بتواند این را ثابت کند اما به علت اینکه حواشی بیشتر نباشد و آرامش را از دست ندهیم این کار را انجام نمی دهم.

کوبار: توضیح می دهید که ماجرا از کجا شروع شد؟

اول اینکه کیانوش رستمی برای المپیک ریوو، روش خودش را رفت. من سرمربی تیم ملی بودم. بعد از آن دوستانی آمدند که خواهش کردند که ایشان دو ماه آخر را کنار تیم ملی تمرین کند. آن دو ماه باعث رشد رکورد جهانی کیانوش شد. با تمام بی احترامی هایی که به ما می کرد و جواب سلام هم نمی داد حالا کاری به این کارهایش ندارم. یکی از دلایلی که در المپیک ریو، کیانوش رستمی توانست مدال بگیرد این بود که ما اجازه دادیم دو ماه در کناربچه های تیم ملی تمرین کند. واقعا تنهایی تمرین کردن نمی تواند شما را به المپیک برساند. نیت ما کمک بود به خاطر مردم و مملکت. مدال را گرفت و با برخورد هایی که کرد باعث شد من خودم را یک نقطه مشکل ببینم و خودم کنار بروم. به کسی هم کاری نداشتم، یک شب وسایلم را جمع کردم و رفتم و گفتم اگر من در نقطه ای قرار دارم که ضربه به کشورم بخورد، حذف بشوم بهتر است. بعد از آن کیانوش با مربی سازگار نبود و تمام نتایجی که در توکیو گرفت، نزولی بود. در اکثر مسابقات افت کرد و مدال های مهمی را در ویترین خودش از دست داد. کیانوش در توکیو می توانست کار را تمام کند و پرافتخار ترین ورزشکار المپیک باشد، اما با روشی که داشت، خراب کرد. الان هم مدعی بود. 

کوبار: چه شد که باز به مشکل خوردید؟ از کس خاصی مشورت می گیرد؟ 

ایشان به ما نزدیک شد برای اینکه ملی پوش شده بود. با آغوش بازاو را  پذیرا شدیم و هر کاری که خواست انجام دادیم، اما با وجودی که مخالف بودم که کیانوش رستمی ازتمرینات  تیم های ملی بیرون باشد و بیرون تمرین نکند، باز وقتی آقای نصیرشلال تصمیم گرفت بیرون تمرین کند، قبول کردیم و مخالفت نکردیم، چون دوست داشتیم بهترین شرایط برای المپیک ما رقم بخورد. رستمی برای ما یک پتانسیل بود. او قبل از قهرمانی آسیایی کره جنوبی در انتخابی به رقیب خود باخت. با باخت کادر فنی اصرار کرد و ایشان آمدند و در کره جنوبی هم باخت. رفتار هایی با کادر فنی کرده بود را باز نمی کنیم. با این حال باز هم کادرفنی با حوصله با او برخورد کرده بود. به ایران بازگشتیم و او مشکل پا را مطرح کرد. کادر فنی یک الی دو ماه بعد از آسیایی را برای رکورد گیری مشخص کرد. نامه رسمی به ایشان زدیم و او در رکوردگیری شرکت نکرد و پاسخی هم نداد. ما در رسانه ها شنیدیم که گفته بود آسیب دیده هستند. به ما گفته بود که آسیب دیده است، اما رسمی به ما چیزی ارایه نکرده بود. در آنجا کادر فنی تصمیم گرفت مصطفی جوادی را در وزن 89 انتخاب کند و انصافا نتیجه هم گرفت. به شخص آقای رستمی می گویم به خداوندی خدا اگر او در رفتار خود تغییر داشت الان یکی از المپیکی های ما بود. باور نمی کردم برخورد اول در روز اول با ما و برخوردی که به سال های قبلش برگشت. فکر می کردم پخته تر شده و بهتر می تواند تصمیم گیری کند، اما این طور نبود. باز هم به آن منوال تصمیم گرفت. وقتی برای قطر از ما خواهش کرد به فدراسیون جهانی پیامکی و تلفنی تقاضا کردم که اجازه بدهید درجهانی عربستان نبوده در مسابقه نهایی پیش رو شرکت کند و مسیر را هموار کنید. من هنوز این پیام ها را در گوشی ام دارم. فدراسیون جهانی نوشت کیانوش قهرمان بزرگی است ولی ما مسیر مشخصی که تعیین کردیم را دنبال می کنیم. یعنی ما قبول نمی کنیم.

کوبار: کیانوش رستمی در صحبتی که با وزیر داشت طوری حرف زد که انگار شما او را طرد کردید.

او انصافا یک مقدار بی انصافی و کم لطفی می کند. یک نامه از فدراسیون کوزوو آورد. بررسی کردیم که کشور ما با کشور کوزوو روابط مناسبی ندارد. من نامه را به آقای وزیر فرستادم، اما پاسخی نگرفتم حتی تا امروز.  خود آقای هاشمی به ما گفته بود اگر او از کشوری که با ما روابط مناسب دارد، درخواست آورد، قبول کنید چون شاید با ما راحت نیست و بگذارید هر جا که دوست دارد برود.  وزیر ورزش کاملا ورزش حرفه ای را می فهمد. خیلی بد است که ما به شکل های مختلف تمارض کنیم که حق به جانب داشته باشیم در حالی که در خصوص ما روال های درست انجام شده، اما رفتار های درست از طرف ایشان انجام نشده است که باعث شد حذف شود. ما با همه ورزشکاران من جمله کیانوش رستمی یک رفتار را داریم. فدراسیون هم در قبالش، همین رفتار را داشت و تبعیضی قایل نشدیم. الان هم قایل نیستیم. اگر او شرایط حضور در تیم های ملی را داشته باشد و وزنه هایی را بزند که کادر فنی قبول کند، به تیم ملی معرفی می کنیم.

کوبار: شما گذشت می کنید؟

گذشت می کنم، چون مسیولیت منافع ملی را دارم. نمی توانم شخصی برخورد کنم. شاید اگر امروز با کیانوش رستمی رفیق شوم که البته رفیقم  البته چندین بار هم که تماس گرفته، صحبت کردیم و جواب دادم. الان اگر رفاقت ادامه پیدا کند، شاید شراکت کاری نکنم، اما قطع ارتباط نمی کنم. این روحیات من است و به کسی به چشم دشمن نگاه نمی کنم. با اینکه به من ضربه زده است و من در بهترین دوران سرمربی گری تیم ملی را رها کردم. داشتیم نتیجه می گرفتم، اما مهم نیست و مهم منافع ملی و جامعه خاص را تحت تاثیر قرار ندهم.

کوبار: در مورد علی مرادی هم همین حس را دارید؟

ایشان اختیار خودشان دارند. من دوبار برای عیادت از او درخواست کردم که خانواده اش این اجازه را ندادند. 

کوبار: ظاهرا او از شما کینه دارد.

اعتقاد بنده بر این است که حتماً باید فدراسیون قبلی بررسی شود. 25 میلیارد رای علیه فدراسیون چرا اتفاق افتاد؟ قرارداد ترک تشریفات نبود؟ ترک تشریفات یعنی مدیری ملک را در اختیار شما قرار می دهد به شما اختیارات می دهد شما چطور این اختیارات را به دست آوردید؟ سالن دو میلیارد و 400 میلیون تومان بدهی 5 ساله دارد و یک میلیارد و 800 میلیون تومان درآمد داشته است. یعنی درآمد ضرر داشتیم و درآمد پرسود نداشتیم و  با اجاره هم نتوانستیم تامین کنیم که اینها باید بررسی شود. 

کوبار: هنوز هم در مورد قرارداد سالن کنسرت ابهاماتی وجود دارد. 

اگر ما از سالن درآمد زایی کنیم، مسیله بدی نیست. یعنی سالن منجر به این شود که درآمدی به فدراسیون بیاید یعنی استفاده بهینه از فضای مسابقات کردیم، اما مهم است قراردادی که با طرف مقابل می بندیم، قرارداد به چه سمت و به چه منافعی باشد. منافع فرد باشد یا منافع ما. قاعدتا بهتر است که منافع ما باشد، اما این قرارداد به نفع ما نیست. کل قرارداد دو میلیارد تومان سرمایه گذاری است و در قبال دو میلیارد سرمایه گذاری، 5 سال سالن به شخص داده شده است. دو میلیارد کل قرارداد، دو میلیارد و 400 میلیون بدهی اجاره برای ما دارد. دو میلیاردی که طرف سرمایه گذاری کرده و بهینه برای استفاده کرده است. 25 میلیارد محکومیت رای داوری دارد که ما این رای را قبول نداریم. ادعای ما این است که قوه قضاییه شخص آقای اژه ای در جا هایی که ورزش و منافع عمومی مردم مطرح است، باید دستورات ویژه نسبت به این پرونده ها داشته باشند و رسیدگی ویژه بشود. قاضی به اصل پرونده ورود نکرده است. ما لایحه داده ایم و مدت زمان 20 روزه را گذرانده ایم. ما محکوم هستیم که لایحه دفاع نداده ایم. یک سال آقای مرادی سنا را به ما نمی دادند. مشکلات را داشتیم، اما برای این که آرامش به هم نریزد، خودمان کار را انجام می دادیم. صفحه رسمی و وبلاگ فدراسیون را در اختیار نداشتیم. غرق در مشکلات بودیم. الان سایت رسمی زدیم. مثل وزارت ورزش که سایت رسمی دارد، ما هم چنین کردیم و تمام توضیحات در آن است. ما باید آنها را بالا بیاوریم و در سال های باقیمانده از حضورمان باید با شاخص نشان دهیم که وزنه برداری متحول شده و جان گرفته است.اخبار روز وایرال می شود. صفحه انگلیسی راه افتاده است. یکی از چیز هایی که ما را اذیت می کند و از شهرداری هم کمک گرفتیم و آقای زاکانی دستور ویژه دادند که انجام شود ساختمان فدراسیون را منتقل کنیم. ما داخل خوابگاه هستیم و تلاش می کنیم از فضا بیرون بیاییم. 

کوبار: مشخصا شما خیلی در حال تلاش هستید اما این روزها وقتی با مسیولان ورزشی کشور صحبت می شود اکثر مسیولان از علیرضا دبیر رییس فدراسیون کشتی به عنوان یک الگوی مدیریتی خوب در ورزش یاد می کنند. می توان شما را با او مقایسه کرد؟ این مقایسه درست است؟ 

مسیر همه مشخص است و همه به دنبال اهداف قهرمانی و همگانی هستیم، اما شاخص ها و معیار ها و جامعه هدف متفاوت است. مسیولان ورزش هم باید از دبیر راضی باشند. به عنوان یک عضو جامعه ورزش از علیرضا دبیر بسیار ممنونم. تمام ظرفیت خود را برای کشتی گذاشته است. 

کوبار: البته حاشیه هایی هم دارد. 

حاشیه داشتن را نمی توانم نظر بدهم، اما در کشتی کاری کرد که کشتی ایران 50 الی 60 سال جلو افتاده است. فارغ از اینکه چطور این کار را کرده، این است که ظرفیت کامل خود را برای توسعه کشتی گذاشته است و عاشقانه کشتی را دوست دارد. 

کوبار: اما به شدت هم مورد انتقاد قرار می گیرد و به اصطلاح در فضای مجازی کتک می خورد. 

کتک خوردن زمانی که دست به کار هایی می زنید که در ذهن خیلی ها غیر ممکن است و شما آن را ممکن می کنید، طبیعی است.

کوبار: به نظر در وزنه برداری هم این فضا حاکم باشد؟

از یک سال دیگر برای ما شدیدتر می شود. چون تحولات شدیدتر شده و کار برای ما شدیدتر است.

کوبار: مثل اینکه کم دشمن ندارید؟

من آنها را دشمن نمی بینم. در رسانه از ما تیتر هایی را مخاطب قرار بدهند که واقعا قهرمان، پیشکسوت، داور و مربی و … باشند و رزومه خوبی در وزنه برداری داشته باشند. گاهی برخی از افرادی مصاحبه کنند که اصلا رزومه وزنه برداری ندارند و در مورد وزنه برداری نظر می دهند. اگر قهرمان انتقاد کند می گوییم کار فنی را بلد است و زیر و بم کار را می داند و تکانی به خودمان می دهیم. شاید گاهی باید از آنها تشکر هم بکنیم و نقطه ضعف ما را نشان می دهند. مثلا نظر آقای محمدپور را کاملا می پذیریم، اما گاهی افرادی به عنوان کارشناس در برنامه های رادیویی و تلویزیونی شرکت می کنند که به تمام قهرمانان و پیشکسوتان و جامعه وزنه برداری توهین شده است اما به انتقادات گوش می دهم. در مسیری که می روم، به عقب نگاه نمی کنم و گاهی در مسیر پاسخ می دهم و اگر اشتباهی کرده باشم جراتش را دارم رسما عذرخواهی کنم، اما سرعت مسیر را کند نمی کنم. باید به اهداف خودم برسم. باید شب و روز را بگذارم تا به هدف برسم. من با عملکردم پاسخ می دهم.

کوبار: در فضای مجازی هم گاهی واقعا مباحث غیر کارشناسی جلو می رود. 

دقیقا موافقم. در یکی از همین روزها یکی از فوتبالیست های قدیمی گروهی در واتساپ زده و در مورد یکی از فوتبالیست های خوبمان مطلبی را داشت. من اعتراض کردم و گفتم شما در حدی نیستید که این حرف را بزنید. به ایشان برخورد که بربخورد. جایگاه و شان افراد باید حفظ شود و زمانی که در مورد یک نفر ابراز نظر می کنیم و صحبت می کنیم باید ببینیم طرف کیست و چه معیار هایی دارد. در مورد هرکسی شما نم یتوانی با هر ادبیاتی صحبت کنی. این قابل قبول نیست. آقای رضازاده، محمد نصیری و توکلی اسطوره هستند و اگر در مورد اینها کسی با ادبیات پایین صحبت کند، برخورد می کنم. شان اینها باید به عنوان قهرمان المپیک و اسطوره حفظ شود. اگر اظهار نظری در مورد آنها داریم باید در حد آنها صحبت کنیم و اگر نمی توانیم نباید صحبت کنیم.

نباید در فضای مجازی دروغ پراکنی کنیم. متاسفانه دوستان فضای مجازی مثل پلیس فتا را رصد می کنم و بار ها گفته ام و پیشنهاد دادیم که صفحات مجازی به راحتی قابل کنترل است، اما نمی خواهند کنترل کنند. شما برای کوبار گروه می زنید، اگر کسی بخواهد کانال ایجاد کند، باید مجوز های خاص بگیرد و هم مطالبی که منتشر می کنید نظارت دارید. در اکثر گروه ها، یک فرد مدیر گروه و کانال است که به نظام بار ها توهین می کند. این ها به ساختار کشور ما آسیب زده است، واقعیت است. الان در این کانالها خیلی راحت خبری را می نویسند که معلوم نیست منبع موثق هست یا نیست، می نویسند شنیده ها حاکی از این است که این اتفاق افتاده است. مردم در یک ساعت بعد از انتشار این خبر در کل کشور باخبر می شوند. من زمانی که مدیرکل اداره ورزش اردبیل بودم دست خیلی ها را بریدم. رسانه ای هم بودند وکانال داشتند. به صراحت می گویم. یکی از این افراد که برای خود رسانه ای در همین کانال ها ایجاد کرده بود،به خاطر رفتار های نامتعارفش از طرف ما و فدراسیون عزل شد و الان هم علیه من مطلب می نویسد. تحرکات من در انتخابات را رصد می کرد و مطلب می گذاشت.

چند نفری بودند که گروه های خاص داشتند و مطالبات خاص داشتند و گفتم اینجا همه ورزشکار هستند و از فردای آن روز ما را زدند. من در پیشگاه خداوند و در مقابل مردم پیشانی سفید و روی باز دارم که خارج از حق قدمی برنداشتم. بیت المال را لحاظ می کنم و برایم حق الناس بسیار مهم است. برای گرفتن یک بلیت هواپیما به دنبال آن شرکتی می روم که قیمت پایین تر را می دهد در حالی که می توانیم رفیق بازی کنیم و پشت صحنه خیلی کار ها را انجام دهم. برکت از مجموعه ما رفته بود، اما الان می خواهیم برکت را به مجموعه برگردانیم و در این مسیر تلاش می کنیم. اعتقاد دارم در بحث مسایل مالی اگر خدا بخواهد بدهد، از جایی می دهد که نیازی به دست درازی به بیت المال نباشد. ما هم راضی هستیم و همین که بنده قسمت داشتم که در زندگی در مسیری قرار بگیرم که امروز در مقابل مردم با عنوان پهلوان مطرح می شوم، بالاترین نعمت خداوند است و ثروتی بالاتر از این برای من نیست، هرچند خودم  هم تلاش کردم. اعتقاد بر این دارم که زیاد به دارایی و مال این دنیا وابسته نیستم. من شغلم هییت علمی دانشگاه است و الان هم مامور فدراسیون وزنه برداری هستم. حقوقم را از مبدا کاری ام می گیرم و مزایا را از فدراسیون وزنه برداری می گیرم. در هر مسابقه ای تلاش می کنیم حداقل هزینه ها را انجام دهیم. ریخت و پاش در فدراسیون ما دیده نمی شود. همه اینها قابل بررسی هم است. شاید فدراسیون در مقاطعی دستش بند باشد و 2 الی 3 میلیارد بدهی داشته باشد، اما دوست داریم با عزت حرکت کنیم و مردم به ما نگویند که چرا اشتباه کردید و بلکه بگویند دمت گرم که این مدلی کاری کردی. همه چیز در فدراسیون ما شفاف است. همین بازسازی کمپ خودش گویای همه چیز است. 

کوبار: بگذریم. در مورد وزنه برداری بانوان می خواستم صحبتی داشته باشیم. در مورد فعالیت بانوا وزنه بردار همیشه یک سری صحبت ها مطرح می شود و برخی گارد دارند. مانند صحبت هایی که درایوش ارجمند انجام داد که بازتاب منفی داشت. 

آقای داریوش ارجمند پیشکسوت و اسطوره سینمای ما هستند و منظورشان آن چیزی نبود که بازتاب پیدا کرد. شاید با آن ذهنیت منظورشان این بود که زن باید به کار های دیگر برسد، اما اصل اینکه زن وزنه برداری نکند،  منظورش نبود. قطعا سرعت پیشرفت بانوان در تمام رشته ها، کند تر از آقایان است. در رشته وزنه برداری هم 4-5 سال مجوز حضور در مسابقات بین المللی را گرفتیم. در یک الی دو سال برگزاری اردوها، روند رو به رشد، اما کندی را شاهد هستیم. پیش بینی می کنیم و یقین داریم که در بازی های آسیایی 2026 از وزنه برداران خانم مدال های خوب می گیریم و در دو سال آینده مدال های جهانی در بخش خانم ها می گیریم. در 2028 المپیک روی صحنه بانوان خود را خواهیم داشت و شانس مدال خواهیم داشت. موضوعی که برای بانوان اتفاق نیفتاده بود این بود که نگاه ها به خانم ها مثل آقایان نبوده و  در اردو ها با جدیت پیگیری نمی شده است. این اصل را شناسایی کردیم.

کوبار: البته اگر وزنه بردارهای خوبی شوند و نگذارند و از کشور بروند. 

نه نمی روند. انصافا از زمانی که ما آمدیم ذهنیت بانوان نسبت به وزنه برداری تغییر کرده است. بینید مثلا ما داشتیم یکتا جمالی را برمی گرداندیم. اگر یکی دو تماس با او گرفته نمی شد او در مسیر بازگشت بود. ببینید برای یکی مثل یکتا جمالی وزنه زدن در همان کشورهای خارجی هم سخت است. در آنجا به عنوان پناهنده هستید و غیر از آن کشور هستید، تا زمانی که به شما فضا بدهند، سنی از شما گذشته است. 

کوبار: یعنی اگر تصمیم بگیرد برگردد شرایط مهیا است؟ 

هر زمان که بخواهد برگردد، این فضا را دارد و دستگاه های امنیتی و نظارتی فضا را به او می دهند. مطمین هستم دستگاه ها برای اینکه یک فرزند به آغوش این مملکت برگردد فضا را باز می گذارند. هر استعدادی که آینده خوبی دارد را از دست بدهید، خیلی ناراحت کننده است. چه از طریق آسیب، مهاجرت و…این از دست دادن آزاردهنده است. 

کوبار: از فضای وزنه برداری دور شویم. اردبیل سه قهرمان دارد. دایی، رضازاده و شما. کدام محبوب تر هستید؟

مردم بدون تعارف آقای رضا زاده و علی دایی را دوست دارند. قطعا طرفداران فوتبال بیشتر است و رغبت به آقای دایی بیشتر است و ما هم افتخار می کنیم و به عنوان اسطوره و الگو به او نگاه کردیم.

انوشیروانی: می توانستم علیه رستمی شکایت کنم/روزی که آمدم برخی گفتند با سر در باتلاق شیرجه زدی/ هیچ مراوده مالی با نصیرشلال ندارم+ فیلم